Portugalia (bbabo.net), - Choroba Parkinsona (PD) jest drugą najczęstszą chorobą neurodegeneracyjną po chorobie Alzheimera. Wczesne objawy PD obejmują drżenie, sztywność i trudności w chodzeniu. Podstawową patologią PD jest selektywna śmierć komórek wytwarzających dopaminę w istocie czarnej, części mózgu zaangażowanej w ruch, nagradzanie i uzależnienie.
Leczenie PD za pomocą lewodopy tymczasowo kontroluje objawy ruchowe, ale nie spowalnia progresji choroby. Podobnie jak inne powszechne choroby, uważa się, że choroba Parkinsona powstaje w wyniku złożonych interakcji między czynnikami genetycznymi i środowiskowymi, które w większości pozostają nieznane.
Z chorobą Parkinsona możliwe jest uzyskanie dobrej lub doskonałej jakości życia. Współpraca z lekarzem i przestrzeganie zalecanych terapii są niezbędne do skutecznego leczenia objawów za pomocą leków dopaminergicznych. Osoby z chorobą Parkinsona potrzebują tego leku, ponieważ mają niski poziom lub brakuje im dopaminy w mózgu, głównie z powodu upośledzenia neuronów w istocie czarnej.
Ważne jest, aby zrozumieć, że osoby z chP zaczynają odczuwać objawy dopiero później w przebiegu choroby, ponieważ znaczna ilość neuronów istoty czarnej została już utracona lub osłabiona.
Naukowcy badają sposoby identyfikowania biomarkerów PD, które mogą prowadzić do wcześniejszej diagnozy i bardziej dostosowanych terapii, aby spowolnić proces chorobowy. Obecnie wszystkie terapie stosowane w PD łagodzą objawy bez spowalniania lub zatrzymywania postępu choroby.
Oprócz sygnałów związanych z ruchem objawy choroby Parkinsona mogą nie być związane z ruchem; Objawy pozaruchowe często mają większy wpływ na PD niż objawy ruchowe. Przykłady: apatia, depresja, zaparcia, zaburzenia zachowania podczas snu, utrata węchu i zaburzenia poznawcze.
Operacja głębokiej stymulacji mózgu (DBS) została po raz pierwszy zatwierdzona w 1997 roku do leczenia drżenia PD, a następnie w 2002 roku do leczenia zaawansowanych objawów choroby Parkinsona. Niedawno, w 2016 r., operacja DBS została zatwierdzona we wcześniejszych stadiach PD (osoby, które chorują na chP od co najmniej czterech lat i mają objawy ruchowe, które nie są odpowiednio kontrolowane za pomocą leków).
W chirurgii DBS elektrody umieszcza się w docelowym obszarze mózgu (za pomocą MRI) i rejestruje aktywność komórek mózgowych podczas zabiegu. Druga procedura polega na wszczepieniu baterii generatora impulsów (takiej jak rozrusznik serca), umieszczonej pod obojczykiem lub w jamie brzusznej, która wytwarza impuls elektryczny do części mózgu zaangażowanej w funkcje motoryczne. Ci, którzy przechodzą operację DBS, otrzymują kontroler do włączania lub wyłączania urządzenia.
DBS jest z pewnością najważniejszym postępem terapeutycznym od czasu powstania lewodopy. Jest najskuteczniejszy u osób, które doświadczają drżenia powodującego niepełnosprawność, okresów noszenia i dyskinez wywołanych lekami, a badania wykazują korzyści trwające co najmniej pięć lat. To powiedziawszy, nie jest to lekarstwo i nie spowalnia progresji PD. Nie jest to również właściwe dla każdej osoby z chorobą Parkinsona. Nie uważa się, aby poprawiał problemy z mową lub połykaniem, problemy z myśleniem lub zamrażanie chodu.
Jak wszystkie operacje mózgu, DBS niesie ze sobą niewielkie ryzyko infekcji, udaru, krwawienia lub drgawek i może wiązać się z obniżoną jasnością mowy.
Ważne jest, aby osoba z ChP rozważająca operację DBS była poinformowana o zabiegu i realistycznie podchodziła do swoich oczekiwań.
Artykuł przesłany przez HPA Health Group
bbabo.Net