Rosja (bbabo.net), - Najważniejsza operacja rozpoczęła się w największym na świecie obserwatorium kosmicznym - rozmieszczenie głównego lustra.
To „oczko” teleskopu, pokryte cienką warstwą złota, ma średnicę 6,5 metra. Nie da się wysłać tak gigantycznej konstrukcji na orbitę – nie zmieści się do żadnej z nowoczesnych rakiet. Dlatego inżynierowie NASA wpadli na pomysł podzielenia lustra na 18 płatków i złożenia ich w rakietę niczym origami. A te płatki powinny zakwitnąć w kosmosie, w odległości około 1,5 miliona kilometrów od Ziemi.
Operacja jest oczywiście wyjątkowa. W końcu osiemnaście segmentów lustra musi być dokładnie wyrównanych, aby działały jak pojedyncza powierzchnia zbierająca światło. Do takiego montażu wykorzystywany jest cały zestaw przyrządów, które muszą wykryć każdą niedokładność i poinstruować 126 siłowników, aby ją skorygowały – precyzyjne ustawienie, zgięcie lub rozgięcie każdego segmentu. Oczekuje się, że wdrożenie lustra zajmie około dziesięciu dni.
Wcześniej dyspozytorzy NASA pomyślnie zakończyli instalację filtra przeciwsłonecznego wielkości kortu tenisowego. Składa się z pięciu warstw, z których każda jest gruba jak ludzki włos i pokryta odblaskowym metalem w celu zmniejszenia wpływu ciepła pochodzącego od Słońca, Ziemi i Księżyca.
Z teleskopem Jamesa Webba wiążą się wielkie nadzieje naukowców. W końcu może badać Wszechświat znacznie głębiej i dokładniej w porównaniu ze słynnym teleskopem Hubble'a, który znajduje się na orbicie od ponad 30 lat. Faktem jest, że inaczej patrzą w przestrzeń. Hubble jest w zasadzie instrumentem optycznym, działa w zakresie widzialnym. To znacznie ogranicza jego możliwości, uniemożliwiając mu badanie czarnych dziur, odkrywanie egzoplanet, na których może znajdować się życie, zbliżanie się do Wielkiego Wybuchu - głównej tajemnicy nauki.
Webb ma tę zdolność, ponieważ patrzy na świat za pomocą promieniowania podczerwonego. A to zupełnie inne narzędzie. Jak mówią naukowcy, może służyć jako swego rodzaju wehikuł czasu. W astronomii im dalej od obiektów Ziemi, tym są starsze. W końcu światło potrzebuje bardzo dużo czasu, aby dostać się na Ziemię. A jeśli „Hubble” cofnie się o 13,5 miliarda lat, to „Webb” „zagłębi się” w historię Wszechświata znacznie głębiej. W jakim stopniu teraz nawet trudno powiedzieć. W każdym razie wyniki będą najbardziej rewolucyjne. Mówiąc obrazowo, Wielki Wybuch może być oddalony o jedną rękę.
bbabo.Net