Legendarny aktor Sidney Poitier, pierwszy czarny człowiek, który kiedykolwiek zdobył Oscara, zmarł w wieku 94 lat.
Jego śmierć po raz pierwszy ogłosił w piątek rano minister spraw zagranicznych Bahamów Fred Mitchell. Śmierć Poitiera została potwierdzona przez NBC News przez źródło bliskie rodzinie.
Nie ujawniono przyczyny śmierci.
Poitier stworzył wybitną spuściznę filmową w ciągu jednego roku z trzema filmami z 1967 roku, w czasie, gdy w dużej części Stanów Zjednoczonych panowała segregacja.
W Guess Who's Coming to Dinner zagrał czarnoskórego mężczyznę z białą narzeczoną, a W upalnej nocy był Virgilem Tibbsem, czarnym policjantem konfrontującym się z rasizmem podczas śledztwa w sprawie morderstwa. W tym samym roku grał także nauczyciela w trudnej londyńskiej szkole w "To Sir, With Love".
Poitier zdobył Oscara dla najlepszego aktora tworzącego historię za Lilies of the Field w 1963 roku, grając majsterkowicza, który pomaga niemieckim zakonnicom budować kaplicę na pustyni. Pięć lat wcześniej Poitier był pierwszym Czarnym nominowanym do Oscara za główną rolę w filmie The Defiant Ones.
Jego postać Tibbsa z filmu W upale nocy została uwieczniona w dwóch kontynuacjach — Oni nazywają mnie Mister Tibbs! w 1970 i The Organization w 1971 — i stał się podstawą serialu telewizyjnego In the Heat of the Night z udziałem Carrolla O’Connora i Howarda Rollinsa.
Inne jego klasyczne filmy z tamtych czasów to A Patch of Blue z 1965 roku, w którym jego postać zaprzyjaźnia się z niewidomą białą dziewczyną, The Blackboard Jungle i A Raisin in the Sun, które Poitier występował również na Broadwayu.
Poitier urodził się w Miami 20 lutego 1927 roku, wychował na farmie pomidorów na Bahamach i miał zaledwie rok formalnej edukacji. Walczył z biedą, analfabetyzmem i uprzedzeniami, aby stać się jednym z pierwszych czarnoskórych aktorów znanych i akceptowanych w głównych rolach przez publiczność głównego nurtu.
Poitier starannie dobierał swoje role, pogrzebując starą hollywoodzką ideę, że czarni aktorzy mogą pojawiać się tylko w poniżających kontekstach jako pucybuty, konduktorzy i pokojówki.
„Kocham cię, szanuję cię, naśladuję” – powiedział kiedyś Poitier Denzel Washington, inny zdobywca Oscara podczas publicznej ceremonii.
Jako reżyser Poitier pracował ze swoim przyjacielem Harrym Belafonte i Billem Cosbym w Uptown Saturday Night w 1974 roku oraz Richardem Pryorem i Gene'em Wilderem w filmie Stir Crazy z 1980 roku.
Poitier dorastał w małej bahamskiej wiosce Cat Island i w Nassau, zanim w wieku 16 lat przeniósł się do Nowego Jorku, kłamiąc o swoim wieku, aby zapisać się na krótki pobyt w wojsku, a następnie pracować dorywczo, w tym w zmywarce, jednocześnie podejmując aktorstwo Lekcje.
Młody aktor miał pierwszą przerwę, gdy spotkał dyrektora castingu w amerykańskim teatrze Negro. Był dublerem w Dniach naszej młodości i przejął go, gdy gwiazda, Belafonte, który również miał zostać pionierskim czarnym aktorem, zachorował.
Poitier odniósł sukces na Broadwayu w Annie Lucaście w 1948 roku, a dwa lata później dostał swoją pierwszą rolę filmową w filmie Bez wyjścia z Richardem Widmarkiem.
W sumie zagrał w ponad 50 filmach i wyreżyserował dziewięć, począwszy od 1972 roku z Buckiem i kaznodzieją, w którym zagrał u boku Belafonte.
W 1992 roku Poitier otrzymał nagrodę Life Achievement Award od Amerykańskiego Instytutu Filmowego, najbardziej prestiżowe wyróżnienie po Oskarach, dołączając do takich laureatów, jak Bette Davis, Alfred Hitchcock, Fred Astaire, James Cagney i Orson Welles.
„Muszę również podziękować starszemu żydowskiemu kelnerowi, który poświęcił czas, aby pomóc młodej czarnej zmywarce nauczyć się czytać” – powiedział Poitier publiczności. „Nie mogę podać jego imienia. Nigdy o tym nie wiedziałem. Ale teraz czytam całkiem nieźle.
W 2002 roku honorowy Oscar docenił „jego wybitne osiągnięcia jako artysty i jako człowieka”.
Poitier poślubił aktorkę Joannę Shimkus, swoją drugą żonę, w połowie lat siedemdziesiątych. Miał sześć córek z dwiema żonami i napisał trzy książki – To życie (1980), Miara mężczyzny: duchowa autobiografia (2000) i Życie ponad miarę: Listy do mojej prawnuczki (2008).
„Jeśli zastosujesz rozsądek i logikę do mojej kariery, nie zajdziesz zbyt daleko” – powiedział Washington Post. „Podróż była niesamowita od samego początku. Wydaje mi się, że tak wiele życia jest zdeterminowane przez czystą przypadkowość”.
Poitier napisał trzy książki autobiograficzne, aw 2013 opublikował Montaro Caine, powieść, która została opisana jako po części tajemnica, po części science fiction.
Poitier został pasowany na rycerza przez królową Elżbietę II w 1974 i służył jako ambasador Bahamów w Japonii i UNESCO, agencji kulturalnej ONZ. Zasiadał także w radzie dyrektorów Walt Disney Co od 1994 do 2003.
W 2009 roku Poitier został odznaczony przez ówczesnego prezydenta Baracka Obamę najwyższym amerykańskim odznaczeniem cywilnym, Prezydenckim Medalem Wolności.
Ceremonia wręczenia Oscarów w 2014 roku upamiętniła 50. rocznicę historycznego Oscara dla Poitiera i był tam, aby wręczyć nagrodę dla najlepszego reżysera.
Poitier pozostawił Joannę, jego 45-letnią żonę i pięć z jego sześciu córek.
—
bbabo.Net