Indie (bbabo.net), – W zeszłym roku rząd centralny podjął różne kroki w celu obniżenia ceny dwóch podstawowych towarów – roślin strączkowych i oleju jadalnego. Od wczesnego importu do nałożenia limitów zapasów, handel tymi dwoma towarami doświadczał różnych wstrząsów po stronie podażowej, aby zapewnić, że ceny nie będą zbytnio uciskać konsumenta. Wbrew wszelkim przewidywaniom ceny soi i tur (oba ważne uprawy kharif) utrzymywały się na stałym poziomie; ta ostatnia w rzeczywistości odnotowała ogromne zyski. Pomimo krótkich zbiorów, wielu twierdzi, że prawdziwym powodem utrzymywania się cen jest decyzja rolników o magazynowaniu zamiast sprzedaży.

Od lutego ubiegłego roku Centrum podejmuje kroki w celu skorygowania inflacji olejów jadalnych. To, co zaczęło się od korekty cła, zakończyło się nałożeniem limitu zapasów na śrutę sojową, przez co ceny soi, które przekroczyły 10 000 rupii za kwintalę w kilku mandi w Maharashtrze, wkrótce spadły do ​​5 800-5900 rupii za kwintalę około września-października. W sierpniu Centrum zezwoliło na import genetycznie zmodyfikowanej śruty sojowej w celu obniżenia cen tego podstawowego surowca do produkcji pasz dla drobiu.

Średnie ceny, które groziły spadkiem po rozpoczęciu krajowej podaży w październiku, przekroczyły 6000 rupii za kwintę i w ciągu kilku tygodni ustabilizowały się na poziomie 6200-6500 rupii za kwintę. Handlowcy zarówno w Madhya Pradesh, jak i Maharashtra mówili o tym, że ta cena pozostaje stała przez resztę roku. Dzieje się tak pomimo limitu zapasów na mączkę sojową i stałych obniżek ceł w imporcie. Jak twierdzą eksperci, kluczem do tej zagadki jest to, że rolnicy nadal trzymają się swoich produktów sojowych w nadziei na lepsze ceny jeszcze w tym roku.

bbabo.Net