Baseball w jednym kraju, a polityka w drugim sprawiły, że sport nigdy nie utrzymał swojej początkowej popularności, ale zarówno USA, jak i Irlandia mają teraz ambicje dołączenia do elitarnych narodów krykieta
Podczas gdy australijska męska drużyna krykieta atakowała swojego angielskiego odpowiednika, po drugiej stronie Oceanu Spokojnego męska drużyna krykieta USA wywołała w zeszłym tygodniu niepokój, pokonując Irlandię w meczu T20. Było to godne uwagi, ponieważ reprezentuje pierwsze zwycięstwo USA nad pełnoprawnym członkiem Międzynarodowej Rady Krykieta.
Obecnie żaden kraj nie jest najlepszym krajem grającym w krykieta, chociaż oba mają swoich przodków. Według USA Cricket wczesne odniesienie do krykieta pojawiło się w 1709 r. i dotyczyło brytyjskich kolonialistów. Warto zauważyć, że pierwszy międzynarodowy mecz rozegrano między USA a Kanadą we wrześniu 1844 roku. W połowie XIX wieku krykieta rozgrywało się w 22 stanach nawet przez tysiąc klubów, przy dużym skupieniu w Filadelfii.
Ten poziom popularności nie został utrzymany, a wzrost popularności baseballu był głównym czynnikiem zakłócającym. Podczas wojny secesyjnej żołnierze po obu stronach przyjęli tę nową grę, głównie dlatego, że była krótsza, wymagała mniej sprzętu i można było w nią grać na nierównym terenie. Na początku lat 70. XIX wieku powstało około 2000 klubów, obsługujących 100 000 graczy, ćwierć miliona widzów i rozwijający się system wsparcia komercyjnego. Cricket na próżno próbował utrzymać swoje miejsce, ale mająca siedzibę w Wielkiej Brytanii Imperial Cricket Conference, utworzona w 1909 r. w celu zarządzania grą, orzekła, że żaden kraj spoza Imperium Brytyjskiego nie może być członkiem, tym samym marginalizując USA.
W Irlandii do połowy lat 50. XIX wieku krykiet był największym i najpopularniejszym sportem w kraju, ale stał się ofiarą polityki tożsamości narodowej i klasy społecznej. Gaelicki futbol i hurling zapewniły rolniczym najemcom punkt ciężkości w ich walce z protestantami z wyższej klasy i często nieobecnymi angielskimi właścicielami ziemskimi. W 1901 Gaelic Athletic Association nałożyło zakaz grania lub oglądania „zagranicznych” meczów, takich jak krykiet, karą za to był zakaz grania w irlandzkie mecze. Zakaz obowiązywał przez 70 lat, więc świerszcz był ukrywany przez większą część XX wieku.
Dalsza zmiana dynamiki nastąpiła w 1922 r., kiedy po odłączeniu się od Wielkiej Brytanii powstało Wolne Państwo Irlandzkie. Chociaż sama gra w krykieta nie była w Irlandii przekleństwem, jej związek jako sport kolonialnej angielskiej elity zderzył się z duchem irlandzkiego nacjonalizmu kulturowego tamtych czasów. Powoli, od 1980 r., a zwłaszcza od 2000 r., irlandzki krykiet zarówno mężczyzn, jak i kobiet został przywrócony do punktu, w którym w 2017 r. przyznano status pełnego członka ICC. Było to wynikiem serii imponujących występów w kolejnych zawodach Pucharu Świata ODI .
Droga USA z powrotem na tor międzynarodowy potoczyła się inaczej. Po niemal pogrążeniu się w zapomnieniu, po 1945 r. znalazła koło ratunkowe w postaci imigrantów z Azji Południowej i Karaibów. Przyjęcie do MTK krajów spoza Wspólnoty Brytyjskiej po 1965 r. nadało jej nowy impet. Pomimo dość skazonej historii zarządzania, która spowodowała wydalenie United States of America Cricket Association przez ICC w 2017 roku, krykiet w USA wydaje się być w bezpieczniejszych rękach. Prowadzona przez USA Cricket od 2018 r., została ponownie przyjęta do ICC jako członek stowarzyszony w 2019 r. i jest uważana za atrakcyjną propozycję zarówno dla międzynarodowych administratorów gry, jak i dla interesów komercyjnych.
ICC przyznało Puchar Świata 2024 T20 wspólnie Indiom Zachodnim i USA, które mają jeden zatwierdzony przez ICC teren na Florydzie, geograficznie blisko Karaibów. Ile będzie tam granych w krykieta, dopiero się okaże. Większą ambicją są Igrzyska Olimpijskie w Los Angeles w 2028 roku. Po pewnych wahaniach, spowodowanych, jak się wydaje, politycznymi intrygami i zmieniającym się personelem w swoim sferze, MCK postanowił zorganizować kampanię, która ma zostać wpisana na listę dodatkowych sportów, która ma być rozpatrzona przez Komitet Organizacyjny Olimpiady w 2023. Czasu jest mało, a na kampanię przeznaczono 3 miliony dolarów.
USA Cricket szacuje, że 200 000 osób gra w 400 lokalnych ligach. Pandemia wpłynęła na rozwój lig franczyzowych T20. Rozsądnie jest założyć, że udział olimpijski zwiększy atrakcyjność gry, ale jeśli tak się stanie, to za sześć lat.
Tak więc amerykański krykiet wydaje się mieć dylemat. Czy wystarczająco dużo Amerykanów przyciągnie do oglądania pierwszorzędnych krykiecistów z reszty świata, którzy występują lokalnie, zapewniając w ten sposób zwrot z inwestycji, czy też ograniczone zasoby powinny zostać zainwestowane w rozwój lokalnych talentów w celu długoterminowego rozwoju drużyny narodowej? Wydaje się, że odpowiedzią jest próba podążania obiema ścieżkami.Irlandia nie ma tego dylematu. Chociaż został nagrodzony wspólnym gospodarzem Mistrzostw Świata 2030 T20 z Anglią i Szkocją, musi znaleźć sposób, w minionej dekadzie, na utrzymanie swojego statusu gry przy ograniczonych zasobach finansowych i grach. Jak podkreśla strategia Cricket Ireland, można to osiągnąć tylko poprzez inwestowanie w oddolne osoby zarówno dla mężczyzn, jak i kobiet, aby rozwijać talenty hodowane w domu na całej wyspie.
Seria między Irlandią i USA w niepełnym wymiarze godzin jest pierwszą, w której USA gościły pełnoprawnego członka ICC na ojczystej ziemi i pojawia się w fascynującym czasie w ich odrodzeniu do międzynarodowego krykieta. Irlandia przoduje pod względem wyników i spodziewano się, że wygra. Żenująca porażka w pierwszym T20 mocno uderzyła w Irlandię. W drugim meczu T20 Irlandia odzyskała siły i zapewniła sobie niewielkie zwycięstwo.
COVID-19 całkowicie zakłócił serię trzech meczów ODI, a wszystkie mecze musiały zostać anulowane. Szkoda, że USA odmówiono możliwości sprawdzenia swoich postępów w kierunku stania się znaczącym graczem na międzynarodowej scenie krykieta i że Irlandii nie udało się usunąć rdzy przed serią w Indiach Zachodnich.
bbabo.Net