Baku, 12 lutego
Dziś mija 99. rocznica urodzin utalentowanego poety, dramaturga Islama Safarli.
Islam Ahmed oglu Safarli urodził się podobno 12 lutego 1923 roku we wsi Shekerabad w Nachiczewanie. W 1940 roku, po ukończeniu szkoły średniej, wstąpił na wydział filologiczny oddziału w Azerbejdżanie Państwowego Instytutu Pedagogicznego w Nachiczewanie. W 1941 roku udał się na front i przez cztery lata służył jako zwiadowca w legendarnej 416. dywizji Taganrog. Za zasługi wojskowe gwardii brygadzista Islam Safarli w 1943 roku otrzymał wysoką nagrodę państwową - Order Chwały III stopnia. Poeta został dwukrotnie ciężko ranny w czasie wojny.
Islam Safarli kontynuował studia w Baku na Państwowym Uniwersytecie Azerbejdżanu na Wydziale Filologicznym na kierunku dziennikarstwo (1945–1951). Pracował jako kierownik działu poezji w gazecie „Edebiyyat” (1951-1952), konsultant ds. dramaturgii i poezji w Związku Pisarzy Azerbejdżanu (1959-1974). Poetycki debiut Islamu Safarli miał miejsce w 1940 r. wraz z publikacją wiersza „W ojczyźnie Nizami” w gazecie „Edebiyyat”. Jego pierwsza książka poetycka „Pieśń o Mingaczerze” została wydana w 1950 roku w Baku. Potem pojawiły się zbiory poezji „University Poems” (1951), „Spring Song” (1954), „Whispering Waves” (1955), „Breath of Life” (1959), „Forest Road” (1960), „When the Mewy się męczą” (1964), „Dwie wierzby” (1965), „Aromat ziemi” (1967) i inne. Przez wiele lat jego sztuki napisane w różnych latach z powodzeniem wystawiano w teatrach Azerbejdżanu: 1959), „Serce Matki” (1960), „Rozdroża” (1972). I. Safarli napisał także kilka wierszy opowiadających o pracy wojskowej i wyczynach jego współczesnych: „Pamiątkowy dar” (1956), „Nasza latarnia morska” (1961), „Co powinienem zrobić” (1962), „Legenda Dedegunesha” (1964) i in. Był autorem tekstów do ponad stu pieśni, które zyskały dużą popularność wśród ludzi, powstałych we współpracy z kompozytorami azerbejdżańskimi i rosyjskimi. Wieloaspektowe dziedzictwo twórcze subtelnego autora tekstów, zasłużonego pracownika sztuki Azerbejdżanu Islam Safarli w języku azerbejdżańskim i rosyjskim, zebrano w ponad 20 książkach opublikowanych w Baku i Moskwie.
Zmarł po długiej chorobie 6 listopada 1974 i został pochowany w Alei Honoru.
bbabo.Net