Dziś, 11 lutego, poetka Mirjana Basheva skończyłaby 75 lat. Wyjechała w lipcu 2020 roku, pozostawiając niezapomniane wiersze.

Marina Aleksieva, córka poety, opowiada w „Naszym dniu” o osobowości Mirjany Bashevy:

„Pierwsze wspomnienie, które przypomniałem sobie dziś rano – miałem około 4 lat, moja mama przywiozła mojego pierwszego kota w życiu. Powiedziała, że ​​znalazła ją przy grobie Iwana Wazowa i nazwała swoją babcię Iliytsa. Moja mama kochała zwierzęta.

Kiedy byłam mała, ona i ja często chodziliśmy do księgarni. Moją ulubioną była wówczas rosyjska księgarnia na rogu Rakovska i Ruski Blvd. Wspomnienia mojej mamy są pełne książek i kotów wokół niej i dużo zabawy.

Kochał Jesienina, Majakowskiego i Puszkina. Jedną z jej ulubionych książek były „Dwanaście krzeseł” i „Złoty cielę”, a my wciąż ją cytowaliśmy.

Nienawidziła głupoty i prostoty, rozwścieczały ją. Ona też obdarzyła mnie miłością do zwierząt, bardzo kochała zwierzęta, śmiem twierdzić nawet bardziej niż większość ludzi.

Jej i mojemu ojcu również zawdzięczam miłość do książek i jestem im wdzięczna. Mieli kult książek. Była bardzo krytyczna wobec siebie, tego też mnie nauczyła.

„Thinking Reeds” to spektakl poświęcony Mirjanie Bashevej. Premiera odbyła się 31 stycznia.

Myślący premier trzciny

Reżyserka Margarita Mladenova opowiada o Miryanie Bashevej i produkcji w „Naszym dniu”:

„Mirjana jest z jutra, a nie z wczoraj. A zbieg pierwszych wykonań „Thinking Reeds” z obchodami jej urodzin to bardzo dobry znak. Ta Mirjana brzmi ustami 20 chłopców i dziewcząt, którzy są zainspirowani do jej odkrywania na nowo. Jestem przekonany, że będzie to wyzwanie dla setek czytelników do ponownego spojrzenia na jej poezję.

Mirjana to prawdziwa poetka - apostołka naszej współczesnej poezji, a ja nie tylko ją kocham, doceniam ją i jestem przekonany, że takim treściom, takiemu poszukiwaniu sensu, takim maksymalizm w kategoriach naszych własnych środków tych ludzi, których tworzymy sztuką.”

Mirjana Basheva urodziła się 11 lutego 1947 roku w Sofii. Jest córką Iwana Baszewa, ministra spraw zagranicznych Bułgarii w rządach Todora Żiwkowa i Stanko Todorowa (1962–1971). Studiował w liceum anglojęzycznym, a następnie filologię angielską na Uniwersytecie Sofijskim „St. Kliment Ohridski”, ale nie ukończył.

Pracuje jako współpracownik literacki w BNT, jako redaktor w magazynie Otechestvo, w Wytwórni Filmów Fabularnych Boyana, w magazynie i wydawnictwie Fakel. W gazecie Sega jest od 1997 roku.

Po raz pierwszy opublikował poezję w 1972 r. w gazecie Front Literacki. Współpracuje z poezją i dziennikarstwem w czasopismach „Płomień”, „Wrzesień”, „Ojczyzna”, gazetach „Trybuna Studencka”, „Kultura Ludowa”, „Młodość Ludowa” i innych. Opublikował kolekcje „Sto lat próżności”, „Ciężki charakter”, „Mała zimowa muzyka”, „Niech będzie lato”. Na podstawie jej tekstów powstały jedne z najpopularniejszych hitów muzycznych w naszym kraju. Jej prace tłumaczone były na główne języki europejskie.

W 1979 napisał wiersze do filmu „Wojna jeży” Ivanki Grubchevej. Na zaproszenie Rangela Valchanova Basheva napisała scenariusz do filmu fabularnego „Ostatnie życzenia” (1983) oraz kilku filmów dokumentalnych tego samego reżysera.

Wiersze zawarte są w wydanej w Stanach Zjednoczonych antologii poezji bułgarskiej – antologii „Glina i gwiazda – współcześni poeci bułgarscy” (1992), przygotowanej do druku przez bułgarskiego poetę i tłumacza Georgi Belewa.

bbabo.Net