Azjatycki Bank Rozwoju (ADB) zaproponował pewne działania polityczne, aby w pełni zbadać potencjalne korzyści z Chińsko-Pakistańskiego Korytarza Gospodarczego (CPEC) i zwiększyć dochody z eksportu oraz zwiększyć zdolność fiskalną rządu.

W studium przypadku dotyczącym rozwoju korytarza gospodarczego (ECD) w Pakistanie, opublikowanym przez ADB w środę, zaproponowano bardziej efektywne i wydajne wykorzystanie infrastruktury transportowej zbudowanej w ramach CPEC, aby zmaksymalizować zwrot z inwestycji poprzez przekształcenie jej w inicjatywę wielostronną. Stwierdzono na przykład, że łączność gospodarcza i integracja z śródlądowymi krajami Azji Środkowej może zapewnić krajom uczestniczącym w CAREC wydajny i skuteczny dostęp do rynków światowych za pośrednictwem strategicznie zlokalizowanego portu Gwadar.

Może to pomóc Pakistanowi zmaksymalizować jego strategiczne położenie i stać się gospodarczym centrum Azji Środkowej, Zachodniej i Południowej. W tym kontekście można wzmocnić powiązania z krajami CAREC, zwłaszcza w kwestiach związanych z handlem, takich jak normy, środki sanitarne i fitosanitarne, procedury celne, reguły pochodzenia, handel elektroniczny i prawa własności intelektualnej.

W konsekwencji Pakistan mógłby zwiększyć dochody z opłat drogowych i podatków, jednocześnie rozwijając korzystne dla obu stron partnerstwa gospodarcze w celu zwiększenia dochodów z eksportu.

Podstawowym celem ECD jest zwiększenie konkurencyjności i produktywności gospodarek w celu promowania wyższego, bardziej zrównoważonego i sprzyjającego włączeniu społecznemu procesu rozwoju. Po pomyślnym zainstalowaniu ECD, ECD staje się solidną przemysłową i zdywersyfikowaną bazą regionalną, przyciągając inwestycje w sektorach, takich jak produkcja, zarówno na rynkach krajowych, jak i eksportowych. Dzięki temu procesowi kraje z sukcesem ECD stają się konkurencyjne i produktywne, co skutkuje zmniejszeniem ubóstwa poprzez tworzenie miejsc pracy.

Tymczasem w badaniu wezwano również do przyspieszenia rozwoju dziewięciu Specjalnych Stref Ekonomicznych (SSE) planowanych wzdłuż tras CPEC.

Biorąc pod uwagę ich charakter wysokiego ryzyka i wysokiego zwrotu, SSE powinny być rozwijane w oparciu o najlepsze światowe praktyki i lokalną wiedzę w celu przyciągnięcia chińskiego przemysłu wygaśnięcia zorientowanego na eksport.

Wzrost płac w Chinach i zmiana polityki z produkcji niskiej jakości na produkcję zaawansowaną technologicznie sprawiły, że produkcja towarów i usług zorientowanych na eksport stała się w Chinach niewykonalna. Dlatego oczekuje się, że rząd chiński przeniesie te branże do innych krajów rozwijających się. Pakistan mógłby mieć dobrą pozycję do negocjowania przeniesienia takich gałęzi przemysłu na wzajemnie korzystnych warunkach.

Niedawne konsultacje między Pakistanem a Chinami w sprawie umowy ramowej o współpracy przemysłowej poprzez wspólne przedsięwzięcia biznesowe i rozwój SSE są mile widziane i mogą promować pakistańską działalność przemysłową. Co więcej, w grudniu 2020 r. rząd Pakistanu powiadomił wysokiej rangi Organ ds. Specjalnej Strefy Technologii z Radą Gubernatorów na czele z premierem.

Powinno to wspierać rozwój stref technologicznych i zaawansowanych technologicznie parków przemysłowych, aby pomóc ożywić i zdywersyfikować pakistańską regenerację i eksport.

Badanie zasugerowało również podjęcie reform strukturalnych, aby uwolnić potencjał rozwoju sektora prywatnego. Reformy strukturalne wspierające sektor prywatny zwiększą konkurencyjność Pakistanu, produktywność i dostęp do rynku światowego.

Mogą mieć kluczowe znaczenie dla zmniejszenia dużego deficytu handlowego i zwiększenia rezerw walutowych. Możliwe reformy mogą obejmować racjonalizację przepisów biznesowych i opodatkowania; usprawnienie handlu i logistyki; zwiększenie rozwoju kapitału ludzkiego i wydajności rynku pracy oraz wzmocnienie włączenia finansowego wraz z pogłębieniem rynku kapitałowego.

Ponadto w badaniu wezwano również do poszerzenia bazy podatkowej w celu uwolnienia potencjału podatkowego kraju, przy jednoczesnej poprawie postrzeganej sprawiedliwości systemu podatkowego.

Szacunki Międzynarodowego Funduszu Walutowego sugerują, że zdolność podatkowa Pakistanu wynosi około 22,3 proc. PKB, co oznacza niedobór dochodów podatkowych o ponad 10 proc. PKB w roku obrotowym 2019. Szacowany wysiłek podatkowy Pakistanu na poziomie 0,52 w roku budżetowym 2019 jest znacznie niższy od średniej krajów rozwijających się w porównaniu z porównywalnymi krajami (0,64) i krajów o wysokim dochodzie (0,76).

Niedawne działania rządu zmierzające do poszerzenia siatki podatkowej to kroki we właściwym kierunku. Można jednak zrobić więcej, wdrażając rygorystyczny program reform w celu poszerzenia siatki podatkowej, na przykład ograniczenie ulg i zwolnień podatkowych; zajęcie się słabościami strukturalnymi w rozdrobnionych administracjach podatkowych; oraz poprawę przestrzegania przepisów podatkowych w całej gospodarce. W 2014 r. rząd Pakistanu uruchomił Korytarz Gospodarczy Chiny–Pakistan (CPEC)projekt. Planowane inwestycje CPEC wyniosą około 62 miliardów dolarów do 2030 roku. Jeśli CPEC zostanie pomyślnie wdrożony, Pakistan może wykorzystać swoje strategiczne położenie geopolityczne, poprawić regionalną i międzynarodową łączność gospodarczą, wzmocnić rozwój przemysłu i stać się gospodarczym centrum dla Centralnego, Południowego i Zachodniego Azja, dodało badanie.

CPEC to inicjatywa budowania łączności gospodarczej i integracji regionalnej między Chinami a Pakistanem.

bbabo.Net