Kanada (bbabo.net), - Erin O'Toole nie jest już liderem Partii Konserwatywnej.
W tajnym głosowaniu w środę rano konserwatywni posłowie zdecydowali się usunąć swojego przywódcę po zaledwie 17 miesiącach i jednym nieudanym głosowaniu u steru.
Po spotkaniu klubu maratonowego, na którym O’Toole zrobił jedenastą prezentację, aby utrzymać swoją pracę, 73 posłów głosowało za rozpoczęciem wyścigu przywództwa, przy czym 45 głosowało za utrzymaniem O’Toole’a.
Ostateczne głosowanie zostało wymuszone przez 35 posłów niezadowolonych z przywództwa O’Toole po rozczarowujących wynikach wyborów w zeszłym roku.
Ale korzeń gniewu sięga znacznie dalej. O’Toole zdobył przywództwo, twierdząc, że jest konserwatystą „True Blue” – w przeciwieństwie do Petera MacKaya, który pomimo pełnienia wysokich ról w rządzie Stephena Harpera, został nazwany przez kampanię O’Toole czerwonym torysem.
Jednak po uzyskaniu przywództwa O’Toole skierował partię w zupełnie innym kierunku. Po zobowiązaniu się do zniesienia opłaty węglowej liberałów, O’Toole obiecał własną wersję – której stanowczo zaprzeczał, że była „podatkiem”, mimo że nakładała dopłatę na zakupy, takie jak gaz.
Platforma wyborcza O'Toole'a obiecała około 100 miliardów dolarów nowych wydatków w ciągu 10 lat – równoważne tym, co obiecał rząd liberalny, co drażniło fiskalnych jastrzębi w ruchu.
Konserwatywni posłowie, którzy zgodzili się z postrzeganym przez O’Toole zwrotem do centrum politycznego, stali się jeszcze bardziej sfrustrowani, gdy podejście to zawiodło.
O’Toole dokonał kilku zmian w swojej zgranej grupie doradców po wyborach, a spotkania członków klubu stały się bardziej krnąbrne – w tym trudne spotkanie pod koniec grudnia.
Sesja wyborcza przeprowadzona przez byłego posła Jamesa Cumminga niewiele zrobiła, by stłumić niezadowolenie członków klubu.
Po głosowaniu John Williamson – weteran parlamentarzysty z Nowego Brunszwiku i były dziennikarz – natychmiast rzucił swoje nazwisko do kapelusza, by służyć jako tymczasowy przywódca partii.
„Będę szanował moich kolegów z klubu. Będę słuchał naszego ruchu” – napisał Williamson w oświadczeniu opublikowanym w mediach społecznościowych.
„Wiem, jak utrzymać nas zjednoczonych wokół spraw, które są dla nas najważniejsze jako konserwatystów”.
Nie jest jasne, kto jeszcze będzie pełnił funkcję dozorcy, podczas gdy rada narodowa partii decyduje o strukturze wyścigu przywództwa. Candice Bergen, która pełniła funkcję zastępcy lidera za O’Toole, to nazwisko najczęściej poruszane w kręgach konserwatywnych, chociaż powiedziała dziennikarzom we wtorek, że woli, aby O’Toole pozostał.
Poseł Calgary Shephard Tom Kmiec powiedział, że jest jednym z tych, którzy planują wysunąć jego nazwisko – ale na tymczasowego lidera, a nie na stałego lidera partii.
Kmiec powiedział dziennikarzom po głosowaniu w środę, że chce, aby wyścig o przywództwo w miejsce O’Toole rozpoczął się „natychmiast”. Powiedział, że O’Toole „zrobił wszystko, co w jego mocy, i zasługuje na nasz szacunek”, ale członkostwo w partii dało jasno do zrozumienia, czego chcą.
„Jesteśmy partią frakcji. To jest Konserwatywna Partia Kanady – walczymy tak od dziesięcioleci – powiedział Kmiec. „Mamy gorące debaty, potem spotykamy się i wygrywamy wybory”.
Dodał: „Wysłuchaliśmy naszego członkostwa. Nasze członkostwo chciało pójść inną drogą”.
Poseł Alberty Garnett Genuis, reprezentujący jazdę z Sherwood Park — Fort Saskatchewan, był jednym z 35 posłów, którzy podpisali list wzywający do wczesnej rewizji przywództwa.
Powiedział jednak, że „absolutnie nie” będzie szukał przywództwa.
Deputowana Ontario Marilyn Gladu, która wcześniej startowała i przegrała kandydaturę na przywództwo partii przeciwko O’Toole, nie wykluczyła startu, gdy została zapytana, czy rozważa kampanię.
Weteran, poseł Ed Fast, który reprezentuje jazdę w Abbotsford, powiedział, że nie patrzy na bieganie, ale zasugerował, że odsunięcie O’Toole'a daje imprezie szansę na nowy początek.
„Wkraczamy w nową erę dla Partii Konserwatywnej” – powiedział Fast, przemawiając przed okresem pytań.
„Na pewno wierzę, że jest szansa na zjednoczenie naszej partii”.
Poseł Edmonton Mill Woods Tim Uppal dodał, że za każdym razem, gdy wynik wyborów jest bliski, pojawią się pytania o to, co jeszcze można lub należy zrobić w przyszłości.
Uppal powiedział, że najważniejszą cechą każdego nowego lidera będzie zjednoczenie partii – coś, co wielu posłów powtórzyło w swoich komentarzach, jednocześnie unikając pytań o szczegóły, jakie czynniki zdaniem członków klubu dzieliły ich do tej pory.
„Myślę, że po dzisiejszym porannym spotkaniu jesteśmy zjednoczeni bardziej niż kiedykolwiek” – powiedział poseł Quebec Pierre Paul-Hus.
„Jesteśmy bardziej zjednoczeni, ponieważ dzisiaj rano odbyliśmy dobrą rozmowę. Rozumiem, że wszyscy nasi koledzy od wybrzeża do wybrzeża chcą pozostać razem”.
Poseł Ontario Eric Duncan powiedział w oświadczeniu, że „w pełni szanuje decyzję” klubu i że partia musi ponownie skoncentrować się na pokonaniu liberałów. Mark Strahl, który reprezentuje BC jazda na Chilliwack — Hope, wykluczył kandydowanie na przywództwo, ale powiedział, że ma nadzieję, że partia będzie działać szybko.„Nie sądzę, aby w partii było jakiekolwiek pragnienie przeciągającego się procesu”, powiedział Strahl, zauważając, że uważa, że mandaty na szczepionki odegrają „kluczową rolę” w procesie przywództwa.
Powiedział, że ma nadzieję, że stanie się to „przed upadkiem”.
Poseł Calgary Signal Hill, Ron Liepert, powiedział, że jest jasne, że z O'Toole jest „wiele nieszczęścia” i że chociaż głosował za utrzymaniem O'Toole w pracy do czasu, gdy może dojść do głosowania członka partii, akceptuje wyniki głosowania klubu.
„Aby zebrać tę odmienną grupę, musieliśmy zacząć od nowa”, powiedział Liepert, zanim zapytano go, czy jest to wykonalne.
„To będzie cholernie ciężka praca”.
Więcej w przyszłości.
bbabo.Net