Стара Загора, 16 лютага (bbabo.net)

У мяне заўсёды быў высокі далягляд, маё жаданне, каб Стара-Загорская опера была еўрапейскай сцэнай, сусветнай, сёння наш оперны тэатр самы сучасны ў Балгарыі. Сёлета трупа ўпершыню выканае мюзікл у стылі Брадвея, будзе апошняй трупай, якая наведае мёртвую оперу Чырпана, сыграе ў помніку на піку Бузлуджа і ва Усходне-Марыйскім рудніку.

Безумоўна, Агнян Драганаў усё больш шукае сябе па-за замкнёнымі межамі жанраў і мастацтваў. Гэты сучасны міждысцыплінарны падыход, здаецца, прапануе свае адказы на сучаснае жыццё і будучыню трупы з 370 артыстаў. Ёсць слава чалавека, які не ведае спакою. І ён заўсёды гатовы да эксперыментаў і сюрпрызаў.

Поўны тэкст інтэрв'ю ніжэй:

— Часам не сумуеш па трубе — асабліва калі ты выходзіш на сцэну з трубачом-солікам, ці не закрадаецца настальгічная зайздрасць?

— Што матывуе вашы разнастайныя інтарэсы як кіраўніка і кіраўніка опернай трупы ў Стара-Загоры і што іх аб’ядноўвае?

— Іх аб’ядноўвае мая любоў да оперы. Я працаваў музыкантам у аркестры Нацыянальнай оперы і аднойчы падчас спектакля «Люсія дзі Ламермур» мы выйшлі на сцэну, каб іграць за кулісамі. Мне вельмі хацелася застацца на сцэне.

Альбер Андрэ Леруа, французскі рэжысёр, які гасцяваў у Нацыянальнай оперы, выбраў мяне сваім асістэнтам і перакладчыкам, ён запрасіў мяне на сезон у Рэйнскую оперу ў Страсбургу ў якасці асістэнта. Я зразумеў, што рэжысура — мая мара, і стаў студэнтам Нацыянальнай музычнай акадэміі.

— Вы выхаваны ў духу еўрапейскіх традыцый і балгарскай музычнай традыцыі, як сёння адчуваеце сябе як рэжысёр і рэжысёр?

— Я працаваў рэжысёрам у Нідэрландах, у Маастрыхце і Гаазе, у Балонні, у Бухарэсце, Калумбіі, Бразіліі. У гэтым годзе ў мяне заручыны ў Тымішаары, дзе пастаўлю «Аіду», і ў італьянскім Пезара — «Мадам Батэрфляй». У мяне заўсёды быў высокі далягляд, маё жаданне, каб Старазагорская опера была еўрапейскай сцэнай, сусветнай, сёння Оперны тэатр самы сучасны ў Балгарыі. У нас былі паспяховыя гастролі ў Германіі, у нас ёсць новыя запрашэнні.

— У чым сакрэт вашага поспеху?

— Ведаеце, для мяне опера — гэта як заняткі каханнем. Заўсёды трэба больш. Я заўсёды імкнуўся працаваць з вялікімі артыстамі і маю высокі кругагляд. У калектыве Старазагорскай оперы - рэжысёр балета Сільвія Томава, мастацкі кіраўнік - Веселіна Кацарава - таксама людзі і артысты з высокім кругаглядам.

— У Стара-Загоры вы ладзілі майстар-класы па оперным прыкладзе Веселіны Кацаравай, міжнародны конкурс дырыжораў, урокі балета для дарослых аматараў. Адзінае, што вы не арганізавалі Міжнародную аркестравую акадэмію з маладымі музыкамі, напрыклад з Балкан і сусветна вядомым дырыжорам?

— Так, гэта цікавая ідэя, над якой я падумаю. Сёлета чакаем ураджэнку Старазагорца Ганну Томаву Сінтову, якая таксама будзе трымаць тут курсы.

Адзначу, што ў мінулым конкурсе дырыжораў было 50 удзельнікаў з усяго свету, былі гучныя імёны, трое выступаюць на старазагорскай сцэне.

— Музычная крытыка вызначае вашу рэжысёрскую працу як трыумф маркетынгу. Вы завяршылі год бліскучым турам па Германіі. Што мы яшчэ не ведаем пра вашы планы?

— Ёсць адзін жанр, які вельмі папулярны і пазнавальны — мюзікл. «Парыжская Божая Маці» — адна з самых нашумелых назваў мюзіклаў на сусветнай сцэне. Да выключнай музыкі Рыкарда Кашантэ, натхнёнай вялікім аднайменным творам Віктара Гюго, дадаюцца хваляванні мастацкай грамадскасці вакол вогнішча ў саборы - сімвала Парыжа і еўрапейскай культуры.

Упершыню 2 ліпеня гэтага года ў форме «Оперы на стадыёне» мы прадставім гэтым летам прэм'еру «Парыжская Найсвяцейшая Панна». Харэограф, якога мы доўга шукалі, — Марыё П’яца. У яго бліскучая брадвейская кар'ера на працягу 15 гадоў, «мяккі» мюзікл і цяпер прыязджае ў Балгарыю, у Стара-Загору. Рэжысёрам выступіць Віялета Гарчава, а сцэнографам і касцюмамі - Дзяніс Іваноў. Кіраваць аркестрам і рок-гуртом будзе Людміл Гарчаў.

Таксама будзем здымаць два фільмы — на помніку на вяршыні Бузлуджа оперу «Атыла», сумесную пастаноўку з муніцыпалітэтам Казанлыка, і «Трубадур» у шахце «Міні Марыца Ўсход».

Фіналам года стане сумесная пастаноўка "Фаўст" Гуно з Дзяржаўным тэатрам лялек - Стара-Загора, новае прачытанне гэтага твора з лялькамі. Спектаклем мы адкрыем ФОБІ (Фестываль оперы і балета).

— На працягу шасці гадоў вы ставілі на старазагорскай сцэне хіты, атрымлівалі асалоду ад перапоўненых залаў, давалі вялікі шанец на будучыню класічнай музыкі. Мы ведаем, што апошні агульнапапулярны оперны кампазітар Пучыні пакінуў гэты свет у 1926 годзе. Ці ёсць новы, сучасны кампазітар, якога вы хочаце паставіць, як "Сон Пілата" Стэфана Дзімітрава?

— Прызнаюся, іх шмат. Опера Поля Хіндэміта «Кардыльяк». Але падзялюся назіраннямі — да рэзкіх паваротаў оперная публіка не прывыкла. «Афрыканец» — сумесная пастаноўка з Deutsche Opera ў Берліне, пастаўленая сусветна вядомай опернай рэжысёркай Верай Няміравай, не пражыла доўга. Мы насычаем рэпертуар класічнымі назвамі і будзем думаць пра новыя спектаклі. . «Сон Пілата», балетная містэрыя, створаная праз больш чым тры дзесяцігоддзі апошнім сучасным балгарскім кампазітарам, стала выдатным пачаткам. Ніхто не можа ўзяць гэтую секту з гістарычнай памяці балгарскага балетнага мастацтва.

— На старазагорскай сцэне гучалі выключныя імёны з сучаснай оперы — Марыя Гулегіна, Жэлька Лукіч. Якія новыя імёны здзівяць старазагорскую публіку?

— Мы вядзем перамовы з Анай Нятрэбка на 2025 год і з Соняй Ёнчавай з нагоды 100-годдзя стварэння першай сталічнай опернай трупы ў Балгарыі — у Стара-Загоры.

— Безумоўна, вы выбіраеце пераканаўчы рэпертуар, маеце нюх беспамылкова падбіраць выканаўцаў на ролі, якія найлепш прадстаўляюць іх талент. Якія новыя імёны з'яўляюцца ў трупе?

— У трупе Стара-Загорскай оперы 370 артыстаў, 35 працэнтаў з іх з пяці кантынентаў. У складзе трупы таксама 70 дзяцей, якія спяваюць і танцуюць. Гэта вялікае багацце талентаў. Сярод іх хачу вылучыць Сімону Кодэву, каларатурнае сапрана, і Даніэлу Міневу, меца-сапрана. Артыстаў у Балгарыі знайсці складана, будаваць спевака няпроста. Адна маленькая зорка становіцца вялікай зоркай.

— Ад умелага эксперыменту да чыстай правакацыі Старазагорская опера ўсё часцей шукае нетрадыцыйныя сродкі для наладжвання кантакту з гледачамі. Хто новыя партнёры для вашай трупы?

— Мы адзіная балгарская опера, якая працуе з еўрапейскай арганізацыяй FEDORA. Мы выйгралі 10 тысяч еўра на наш праект «Мы музыканты», каб арганізаваць навучанне дзяцей з асаблівасцямі развіцця (асаблівымі адукацыйнымі патрэбамі). Наведаць нашу эксперыментальную лабараторыю ўжо запісаліся 500 дзяцей з усёй краіны. Фіналам праекта стане оперны спектакль, які ўвойдзе ў праграму сезона 2022/23. Мэта — прыцягнуць больш дзяцей да класічнага мастацтва. Гэта мае моцны сацыяльны эфект.

— Наш век любіць недасканаласці, аскепкі, абломкі, адкрывае новую цывілізацыю. Так узнікае цікавасць да незавершаных ці закінутых музычных твораў. Як рэжысёр, хто з іх вас правакуе?

— Я пра гэта не думаў. Я думаю, што ў нас добры досвед працы з Турандот, опера не была скончаная Пучыні і мы прапанавалі сваю інтэрпрэтацыю з лялькамі.

Гэта цяжкі выбар, які патрабуе кампазітара.

— Ваша мара ў якасці рэжысёра на рымейк?

— Я вельмі хачу аднаго са сваіх «Атэла», свайго «Севільскага цырульніка». Адна опера, якую я люблю, - гэта "Фальстаф", апошняя праца Вердзі. Аб'ядноўваюцца тры генія - Шэкспір, Вердзі і лібрэтыст Арыга Бойта, які стаў вядомы як кампазітар.

— Поспех — гэта магчымасць рэалізаваць свае ідэі. Каму б вы хацелі падзякаваць?

— Для гледачоў будучыня Старазагорскай оперы — у яе меламанах. Дзякуй за вялікую дапамогу і падтрымку мэрыі Стара-Загора, без якой мы не змаглі б рэалізаваць гэтых бліскучых прэм'ер-міністраў у апошнія гады.

bbabo.Net