Уладзімір Жырыноўскі захварэў на каранавірус і ляжыць у бальніцы ў «стабільным», як запэўнівае Міністэрства аховы здароўя або «цяжкім», як запэўніваюць ананімныя крыніцы, стане. А ў сацсетках на ўсю моц ідзе дыскусія на тэму "што будзе з ЛДПР". Перабіраюцца магчымыя пераемнікі нязменнага правадыра гэтай партыі - у тым ліку самых нечаканых накшталт старшыні «ЕР» Дзмітрыя Мядзведзева. Эксперты лічаць, што калі ЛДПР і выжыве ў выпадку сыходу Жырыноўскага з палітыкі, то з цяжкасцю.

Навіна аб шпіталізацыі Уладзіміра Жырыноўскага стала адной з галоўных у СМІ і сацсетках. Пры гэтым ягоныя паплечнікі па партыі як у рот вады набралі і сітуацыю не каментуюць, а прэс-служба фракцыі запэўнівае, што хворы працягвае актыўна працаваць.

Кастусь Калачоў, палітолаг і паліттэхнолаг: «Сама сітуацыя са шпіталізацыяй Жырыноўскага не стрэліла б так, калі б ён не быў 8 разоў вакцынаваны - для шырокай публікі гэта ўжо тэма.

А што да маўчання партыйцаў – усё вельмі проста. Партыя лідэрская, рашэнні ў ёй прымаюцца аднаасобна, сёння ты ў фаворы, а заўтра ў няміласці, сёння ты дэпутат, а заўтра ніхто… А правадыр - як Кашчэй Бессмяротны: здаецца, што ён вечны. Выйдзе з лякарні, паглядзіць, хто што казаў - і ўсіх пакарае.

Я добра памятаю ЛДПР пачатку 90-х гадоў: з тых людзей, якія былі тады вакол Жырыноўскага, нікога не засталося. Так што, не дай Бог, раней часу высунешся ў якасці магчымага пераемніка! Усе баяцца фальстарту. Лепш прамаўчаць...

Ці можа ЛДПР выжыць без Жырыноўскага? Амерыканскі палітолаг Хантынгтан казаў, што партыя становіцца сапраўднай, калі яна перажыве свайго бацьку-заснавальніка, свайго першага лідэра. І ў дадзеным выпадку шанцы на гэта ёсць.

Зразумела, што рэйтынг Жырыноўскага вышэйшы за рэйтынг яго партыі. Але ў іх ужо ёсць электарат, які склаўся - гэта мужчыны сярэдняга і старэйшага ўзросту, як правіла, або служыўшыя ў арміі, або на зоне адседзелыя, з адукацыяй сярэднім, даходамі сярэднімі і ніжэйшымі за сярэднія, крытычна настроеныя да ўлады, пры гэтым сацыял-патрыёты... Канкураваць з ЛДПР на гэтым полі няма каму.

Партыя "Радзіма" ў якасці канкурэнта не адбылася. А пытанне аб замене асабіста Жырыноўскаму можна вырашыць проста - напрыклад, прапанаваць партыі калегіяльнае кіраўніцтва і абагаўленне правадыра. «Завяшчанне Жырыноўскага», «запаветы Жырыноўскага» і гэтак далей…

Размовы пра будучыню ЛДПР выкліканы яшчэ і з тым, што ў Крамлі ёсць планы перафарматавання партыйна-палітычнай сістэмы Расіі. Да старых партый стаўленне там халаднавата-скептычнае, і ЛДПР, і КПРФ успрымаюцца як рэлікты мінулага… Таму ЛДПР давядзецца змагацца за выжыванне не таму, што з Жырыноўскім нешта здарыцца - гэта можа стаць толькі трыгерам праблем, а з-за таго, што людзі, якія мадэлююць наша партыйна-палітычнае жыццё, могуць ЛДПР у будучыні і не бачыць зусім. Тым больш, што Жырыноўскі - палітык хоць і лаяльна-сервільны, але шмат у чым самастойны.

Асаблівасць і прычына доўгай жыццяздольнасці яго партыі - стылістыка, здольнасць сітуатыўнага рэагавання, лёгкасць і месцамі камічнасць. Зручныя і лаяльныя ЛДПРаўцы ўсё ж не з тых, хто будзе тыднямі ўзгадніць кожны чых. А калі, як некаторыя іншыя партыі, яны таксама стануць кожны чых узгадняць, гэта будзе зусім не тое.

Так што калі пусціць усё на самацёк, ЛДПР перажыве Жырыноўскага. А калі паспрабаваць узяць яе пад поўны кантроль - тады ўзнікнуць пытанні, таму што ў людзей ёсць запыт на сапраўднае. Фальш людзі адчуваюць…»

Аляксей Макаркін, палітолаг, першы віцэ-прэзідэнт Цэнтра палітычных тэхналогій»: «Перспектывы ЛДПР абмяркоўваліся і раней безадносна да цяперашняй сумнай гісторыі: гэта персаналісцкая партыя, рэйтынгі якой залежаць ад рэйтынгаў першай асобы.

Другога Жырыноўскага, відаць, не будзе. Тое, што ён гаворыць, па сутнасці гавораць многія. Але адну і тую ж песню можа праспяваць, напрыклад, Ала Пугачова - і з некаторым выразам нехта яшчэ, менш таленавіты, і гэта будзе зусім не тое ж самае: справа ў тым, ЯК хто спявае! А ў выпадку з Жырыноўскім - ЯК ён кажа. Ён стаў і застаўся першым артыстам у нашай палітыцы, да яго ўсе савецкія і расейскія палітыкі былі надзвычай сур'ёзнымі, ішлі ад праграмы, як правіла…

У Жырыноўскага ёсць яшчэ адна асаблівасць, якая робіць яго цяжка заменным. Ён - сапраўдны партыйны палітык, працуе на сваю партыю. Наразае кругі па Расіі, ладзіць палітычныя гастролі, выступае на мітынгах - палітычных шоу.

Але і без яго не абавязкова партыя так ужо адразу абрынецца, тым больш калі здолее захаваць унутранае адзінства. У яе ёсць вядомы брэнд, і, з фракцыяй у Дзярждуме, да наступных пасля сыходу Жырыноўскага парламенцкіх выбараў яна сапраўды дацягне. Да таго ж у рэгіёнах інэрцыя можа быць яшчэ мацнейшай: ЛДПР застанецца пазнавальнай партыяй, а ў людзей не такі вялікі выбар…»

bbabo.Net