Saudi-Arabië (bbabo.net), - Netflix-improvisatieshow is een bleke schaduw van het Britse bronmateriaal
LONDEN: Op papier klinkt de Britse tv-serie "Murder in Successville" als een moeilijke verkoop: een op improvisatie gebaseerd moordmysterie met in de hoofdrol een andere gast in elke aflevering en met een reeks overdreven overdreven imitaties van beroemdheden. Allemaal met één opvallende twist: de gast weet niet wat er aan de hand is. Op de manier waarop alleen de beste tv dat kan, werkte het, en de show duurde drie seizoenen en verdiende een gepassioneerde Britse aanhang.
De besluitvormers van Netflix waren net zo overtuigd, zo lijkt het, en gaven opdracht tot een Amerikaanse remake - "Murderville". Will Arnett schittert als moordagent Terry Seattle, en wordt vergezeld door een stoet nieuwe partners, waaronder Conan O'Brien, Sharon Stone, Annie Murphy, Kumail Nanjiani en Ken Jeong. Elke aflevering werpt Terry en zijn nieuwe rekruut in het diepe van het onderzoek naar een moord (zij het zonder de impressies van beroemdheden uit de Britse versie). Omdat de gast geen script heeft en niets van de zaak af weet, moeten Arnett en de ondersteunende cast, om het verhaal gaande te houden, hun weg erdoorheen verbeteren en de beroemdheid aansporen om de moordenaar te ontmaskeren.
Hoewel de mede-maker van de Britse show Andy Brereton en ster/schrijver Tom Davis (die DI Desmond Sleet speelde, het personage op wie Seattle is gebaseerd) als uitvoerend producenten van "Murderville" dienen, blijft er een echt gevoel van loskoppeling tussen het uitstekende origineel en dit helaas flauwe facsimile. Natuurlijk zijn er enkele grappige momenten waarop gasten zoals Nanjiani en Murphy zichtbaar hun kalmte beginnen te verliezen tijdens enkele van de meer belachelijke scènes, maar "Murderville" wordt al snel te formeel, te duidelijk gekunsteld, om zo vermakelijk te zijn als de Britse show . Arnett doet zijn best, maar het ontbreekt hem soms aan het pittige improvisatievermogen van Davis, en zijn inspanningen om het verhaal weer op de rails te krijgen, zijn te zichtbaar voor het publiek.
Evenzo, waar gasten van de Britse show bijna tot nederigheid werden gedwongen door de getalenteerde cast van acteurs/komieken om hen heen, lijken sterren zoals O'Brien "Murderville" te zien als een voertuig voor hun grappen, in plaats van een verhaal waarin zij spelen een ondersteunende rol.
Dat brengt de show allemaal te ver in de richting van eigendunk, en zelfs de komische karbonades van Arnett kunnen het niet terugtrekken.
bbabo.Net