Saudi-Arabië (bbabo.net), - CHENNAI: Hebzucht is vaak de oorzaak van het afglijden van de mensheid naar een ramp. Het kan zijn voor terreinwinst of hogere winsten en gaat gepaard met immens menselijk lijden, dood en verderf. Rory Kennedy's laatste uitstapje naar documentaires is 'Downfall: The Case Against Boeing'. De film, die nu op Netflix wordt gestreamd, is een meesterlijk werk over hoe de hebzucht van bedrijven ertoe leidde dat honderden vliegtuigpassagiers stierven bij twee afzonderlijke crashes.

Kennedy en schrijvers Mark Bailey en Kevin McAlester hebben ervaring met het produceren van vernietigende onthullingen. In 2007 kwamen zij en haar man Bailey uit met een Emmy bekroonde 'Ghosts of Abu Ghraib' en in 2014 creëerden ze alle drie de Oscar-genomineerde 'Last Days in Vietnam'.

De film over Boeing boeit ons, ondanks alle kleine details. We worden bewust gemaakt van de hebzucht van bedrijven op macroniveau en hoe de onverzadigbare dorst om een ​​op de wereldmarkt te zijn, de Amerikaanse vliegtuigfabrikant ertoe aanzette om met zijn ogen te knipperen voor veiligheid. Het was onzeker, en vreselijk toen de Franse Airbus vliegtuigen begon te produceren die veel zuiniger waren dan wat uit de Boeing-fabrieken kwam. Met de prijs van 'vloeibaar goud' die door het dak ging, werden de kosten van het exploiteren van een luchtvaartmaatschappij een centraal punt in discussies in de bestuurskamer.

Boeing bracht vervolgens zijn zuinige 737 Max op de markt met het nieuwe Manoeuvreer Karakteristieken Augmentation System dat hielp bij het stabiliseren van vliegtuigen in bepaalde omstandigheden. Maar piloten moesten met behulp van een simulator in dit systeem worden getraind. De training vergde twee weken en dit betekende geld dat Boeing aan piloten moest besteden. Het was afschuwelijk om dit te doen in een klimaat waar balansen van het grootste belang waren.

Boeing voerde vervolgens een agressieve publiciteitscampagne om zijn 737 Max te promoten - totdat er een moment kwam waarop reizigers zo zelfverzekerd waren dat ze zeiden: "Als het Boeing niet is, ga ik niet." Al snel was Boeing weer in de race met zijn zuinige jet. Het bedrijf verkocht honderden 737 Max-vliegtuigen en kopers realiseerden zich niet dat ze een schok te wachten stonden.

Dit kwam allemaal tot een lelijke kop op 29 oktober 2018. Toen de Indonesische Lion Air-vlucht neerstortte kort na het opstijgen vanuit Jakarta. Alle 189 mensen aan boord, waaronder kapitein Bhavye Suneja, kwamen om het leven. Er zijn ontroerende verhalen over haar man, een toppiloot, door Garima Sethi. Ze praat op een gecomponeerde manier tegen de camera, een hoogtepunt van de documentaire, die de gebeurtenissen vermijdt te dramatiseren, in plaats daarvan vertrouwt op feiten die met grote nauwkeurigheid worden gepresenteerd. Dit maakt het een meeslepend horloge, vooral omdat Kennedy ervoor zorgt dat haar film van 89 minuten geen saai factsheet lijkt.

Vijf maanden na de ramp met Lion Air (waarna Sethi niet alleen moest leven met de tragedie van de dood van haar man, maar ook met de beschuldigingen van Boeing dat de ramp was veroorzaakt door een fout van de piloot), stortte een Boeing Max-jet van Ethiopian Airlines kort na het opstijgen uit Adis Abeba neer. luchthaven. Alle 157 passagiers en bemanningsleden kwamen om.

Er zijn hartverscheurende interviews met de families van de doden, waaronder Michael Stumo, wiens 24-jarige dochter Samya Rose omkwam bij de crash van Ethiopian Airlines, en zijn verhaal is een gekwelde kruistocht voor gerechtigheid. Er waren anderen die ook hun krachtige steun verleenden en de bewering van Boeing-voorzitter en CEO Dennis Muilenburo verdoemden dat de crashes het gevolg waren van een fout van de piloot.

De filmmakers doen een beroep op een breed scala aan aanklagers, die verontwaardigd waren over Boeings minachting voor mensenlevens. Onder hen bevonden zich kapitein "Sully" Sullenberger en politici zoals de Amerikaanse vertegenwoordiger Peter DeFazio, die een congresonderzoek leidde naar de rampen met de Boeing 737 MAX. De documentaire belicht ook andere helden, zoals The Wall Street Journal-journalist Andy Pasztor, die verschillende harde stukken schreef waarin hij schetste hoe Boeing verantwoordelijk was voor de tragedies.

"Downfall: The Case Against Boeing" is een prachtig opgezet stuk onderzoek dat "corporate malfeasance" onderstreept en concludeert dat uiteindelijk de boze fluitjes moesten worden gehoord door een bedrijf wiens giftige cultuur honderden had gedood.

bbabo.Net