Zes walvissoorten die in de Middellandse Zee en de Egeïsche Zee leven, zijn volgens een Turkse expert geclassificeerd als bedreigd nadat ze aanspoelden als gevolg van visnetten, stromingen, ziekte en sonarfrequentie.
Pedram Türkoğlu, een vooraanstaand zoöloog, voerde een reeks onderzoek uit op het gebied van taxonomie en deed een oproep voor de bescherming van walvissoorten die in de Turkse wateren worden gezien, en deelde de Rode Lijst van de Internationale Unie voor het behoud van de natuur (IUCN).
Volgens de lijst van de organisatie worden cachalot en vinvis als "vatbaar" beschouwd, terwijl spitssnuitdolfijn, spitssnuitdolfijn, spitssnuitdolfijn en dwergvinvis in de categorie "minst zorgwekkend" vallen.
De expert verklaarde echter dat met name de populatie van cachalot- en vinvissoorten niet langer "bijna bedreigd" is en in de categorie "bedreigd" is terechtgekomen, maar hij kondigde aan dat andere soorten die in de Turkse wateren worden gezien niet zo bedreigd zijn als het bovengenoemde duo .
"Maar dit is geen succes", zei Türkoğlu, erop wijzend dat het belangrijk was om hun populaties in deze positie te houden.
"Een paar jaar later zouden we ze ook niet in de categorie 'gevoelig' moeten zien", merkte ze op, terwijl ze een oproep deed om de gemeenschap meer bewust te maken van dieren in het wild.
"We moeten op de ontspanknop drukken, niet op de trekker", voegde de expert eraan toe.
Türkoğlu merkte op dat er twee groepen walvissen zijn genaamd 'tandwalvissen' en 'tandeloze walvissen', en merkte op dat alle dolfijnen tandwalvissen zijn en dat de grootste bekende dolfijnsoort de orka is, de 'orka' genoemd.
Türkoğlu wees erop dat walvissen alleen in de Middellandse Zee en de Egeïsche wateren werden gezien, mogelijk vanwege hun verbinding met de Atlantische Oceaan, en zei dat er in de Zwarte Zee slechts drie soorten dolfijnen leven die bekend staan als bruinvis, tuimelaar en gewone dolfijn soorten worden ook gezien in de Bosporus.
Türkoğlu herinnerde eraan dat de Internationale Walvisvaartcommissie (IWC) de commerciële jacht in 1986 verbood om het uitsterven van walvissen te beschermen, en benadrukte dat stroperij echter heel gewoon is in Turkije.
De deskundige onderstreepte dat de walvispopulatie in de Turkse wateren met de dag afneemt als gevolg van zowel de jacht als de afname van hun voedselgebieden, en zei dat visnetten, stromingen, decompressieziekte en sonar de meest bekende oorzaken zijn van het overlijden van walvissen en dolfijnen. frequentie en boten.
"Meldingen van walvissterfte vanaf boten in Turkije zijn laag, maar hetzelfde geldt niet voor dolfijnen", merkte ze op.
Een diepgaande analyse van twee jaar waarvan de resultaten in 2020 werden vrijgegeven, toont aan dat de Middellandse Zee en de Zwarte Zee de thuisbasis zijn van meer dan 800.000 walvissen en dolfijnen.
bbabo.Net