Midden-Oosten (bbabo.net), - De kwelgeesten van Roza Barakat zijn verslagen, maar de verschrikkingen die ze heeft doorstaan, houden haar nog steeds gevangen.

Ze was 11 jaar oud toen ze werd gevangengenomen en tot slaaf gemaakt door de Islamitische Staatsgroep, samen met duizenden andere Yazidi-vrouwen en -meisjes die werden ontvoerd toen de militanten Noord-Irak onder de voet liepen in hun wrede campagne van 2014.

Verscheurd van haar familie in de stad Sinjar, de enclave van de oude religieuze Yezidi-minderheid, werd ze meegenomen naar Syrië, meerdere keren verkocht en herhaaldelijk verkracht. Ze baarde een kind, een jongen die ze sindsdien heeft verloren. Nu, op 18-jarige leeftijd, spreekt ze weinig van haar inheemse Koerdische dialect, Kurmanji.

Met de nederlaag van IS in 2019 glipte Barakat in de schaduw en koos hij ervoor om zich te verbergen in de onrust die volgde op de ergste veldslagen. Terwijl IS-strijders werden gearresteerd, werden hun vrouwen en kinderen opgesloten in detentiekampen. Barakat was vrij, maar ze kon niet naar huis.

"Ik weet niet hoe ik mijn gemeenschap onder ogen zal zien," vertelde ze The Associated Press, sprekend in het Arabisch, terwijl ze nerveus speelde met de uiteinden van haar lange donkere vlecht, terwijl de rode glans op haar sierlijke vingers vervaagde.

Jarenlang vertelden haar IS-ontvoerders haar dat ze nooit zou worden geaccepteerd als ze terugkeerde. 'Ik geloofde ze,' zei ze.

Het verhaal van Barakat, bevestigd door Yazidi en Syrisch Koerdische functionarissen, is een venster op de gecompliceerde realiteit waarmee veel Yazidi-vrouwen worden geconfronteerd die volwassen werden onder de meedogenloze heerschappij van IS. Velen zijn getraumatiseerd en verloren en worstelen om het verleden te verwerken, terwijl de Yezidi-gemeenschap het niet eens is over hoe ze het moeten accepteren.

"Wat verwacht je van een kind dat op 12-jarige leeftijd is verkracht en op 13-jarige leeftijd is bevallen?" zei Faruk Tuzu, co-voorzitter van Yazidi House, een paraplu van Yazidi-organisaties in het noordoosten van Syrië. "Na zoveel shock en misbruik geloven ze nergens meer in, ze horen nergens meer bij."

De AP identificeert doorgaans geen mensen die zeggen het slachtoffer te zijn van seksueel geweld, tenzij ze toestemming geven.

Barakat sprak met de AP vanuit een onderduikadres gerund door de groep van Tuzu, slechts een paar dagen nadat de leider van de Islamitische Staatsgroep, die vermoedelijk een sleutelrol speelde in de slavernij van Yazidi-vrouwen, werd gedood bij een Amerikaanse inval in het noordwesten van Syrië.

Ze haalde haar schouders op voor het nieuws en zei dat het geen verschil maakte.

IS verkocht Barakat eerst aan een Irakees uit Tal Afar, een man ouder dan haar vader. Ze huivert als ze vertelt hoe hij 'me zijn vrouw 'moeder' liet noemen'. Na een paar maanden werd ze verkocht aan een andere man.

Uiteindelijk gaven haar IS-bewakers haar de keuze: zich bekeren tot de islam en trouwen met een IS-strijder, of opnieuw worden verkocht. Ze bekeerde zich, zegt ze, om niet verkocht te worden. Ze trouwde met een Libanees die ze voor haar hadden uitgekozen, een man die voedsel en uitrusting vervoerde voor IS-strijders.

'Hij was beter dan de meesten,' zei ze. Op 13-jarige leeftijd beviel ze van een zoon, Hoodh. Op het hoogtepunt van het zelfverklaarde 'kalifaat' van de militanten woonden ze in de stad Raqqa, de hoofdstad van IS.

Op een keer smeekte ze haar man om erachter te komen wat er was gebeurd met haar oudere zussen die net als zij waren ontvoerd. Ze had de hoop verloren dat haar ouders nog leefden.

Enkele weken later vertelde hij haar dat hij een van haar zussen had gevonden, met een foto omhoog van een vrouw op de slavenmarkt van Raqqa waar Yazidi-meisjes werden verkocht.

'Wat ziet ze er anders uit,' herinnert Barakat zich dat hij dacht.

Begin 2019, toen IS-regering afbrokkelde, vluchtte Barakat met haar man eerst naar de oostelijke Syrische stad Deir el-Zour en vervolgens naar de stad Baghouz, die de laatste stand van IS werd. Toen de door de VS gesteunde Koerdische Syrische Democratische Krachten Baghouz omsingelden, werd een veilige doorgang geboden aan vrouwen en kinderen.

Op dit punt had Barakat naar voren kunnen treden en zichzelf als een Yazidi hebben geïdentificeerd en veiligheid hebben gezocht. Maar in plaats daarvan greep ze Hoodh in haar armen en liep ze de stad uit met andere IS-vrouwen.

Vandaag de dag worden er nog steeds meer dan 2.800 Yazidi-vrouwen en kinderen vermist, zei Tuzu. Sommigen hebben de banden verbroken en bouwen een nieuw leven op buiten de gemeenschap, in de overtuiging dat als ze terugkeren, ze zouden worden vermoord. Anderen zijn bang om gescheiden te worden van hun kinderen, verwekt door IS-leden.

De Iraakse Yazidi-gemeenschap heeft vrouwen gedwongen terug te keren naar Sinjar om hun kinderen af ​​te staan ​​als voorwaarde om terug te keren. Velen kregen te horen dat hun kinderen zouden worden geadopteerd door Syrisch-Koerdische families, maar tientallen zijn terechtgekomen in een weeshuis in het noordoosten van Syrië.

Het lot van de kinderen staat centraal in een voortdurend debat binnen de Yezidi-gemeenschap. In 2019 riep de Yazidi Spirituele Raad, de hoogste autoriteit onder de Yazidi's, de leden op om alle Yazidi-overlevenden van IS-gruweldaden te accepteren. Dagen later verduidelijkte de raad de beslissing om kinderen geboren uit verkrachting door IS uit te sluiten.

"Dit is onze fout en we erkennen dat - we hebben niet toegestaan ​​dat de kinderen bij hun moeder blijven", zei Tuzu.

Hij bevestigde dat sommige Yazidi-vrouwen zich nog steeds in het al-Hol-kamp bevinden, dat tienduizenden vrouwen en kinderen huisvest, voornamelijk echtgenotes, weduwen en kinderen van IS-leden.Veel van de vermiste jezidi's zijn verspreid over Syrië en Turkije, anderen leven clandestien in de Syrische stad Aleppo en in Deir El-Zour. Tuzu verwacht dat de meerderheid naar de rebellenprovincie Idlib is gegaan, waar Al-Qaida dominant is, maar waar ook IS aanwezig is.

Nadat hij in maart 2019 met andere IS-vrouwen uit Baghouz was gelopen, glipte Barakat weg naar een nabijgelegen dorp in plaats van in een kamp te belanden. Met hulp van IS-sympathisanten nam ze een smokkelroute en belandde ze in Idlib, in het noordwesten van Syrië, in een tehuis voor IS-weduwen. Haar man is vermoord in Baghouz.

Hier wijkt het verhaal van Barakat af van wat ze de ambtenaren vertelde. Aanvankelijk vertelde ze hen dat ze haar zoon in Idlib had achtergelaten om ergens anders werk te zoeken. Ze vertelde de AP dat Hoodh stierf na een luchtaanval in Idlib.

Toen ze werd aangedrongen om opheldering te vragen, zei ze: "Het is moeilijk. Ik wil er niet over praten."

Met de hulp van een smokkelaar begaf ze zich naar Deir el-Zour en vond uiteindelijk werk op een kledingmarkt, waar ze spaarde voor een nieuw leven in Turkije.

Ze droomde er nog steeds van om Turkije te bereiken toen Koerdische interne veiligheidstroepen haar vorige maand betrapten, wachtend in een huis in de stad al-Tweinah om door smokkelaars over de grens tussen Syrië en Turkije te worden gebracht.

Ze werd dagenlang vastgehouden en ondervraagd.

"Ik heb er alles aan gedaan om te verbergen dat ik Yazidi was", zei ze. Ze vertelde de onderzoekers dat ze uit Deir el-Zour kwam en hoopte op medische behandeling in Turkije, maar ze wilden het niet.

Eentje hield een oude foto op haar mobiele telefoon omhoog – een jonge jezidi-vrouw op een IS-slavenmarkt – en vroeg haar om uitleg.

"De woorden kwamen er net uit: 'Dat is mijn zus'", zei Barakat.

Toen de waarheid aan het licht kwam, werd Barakat naar een onderduikadres gebracht in het dorp Barzan, in de Syrische provincie Hassakeh, waar de Yazidi-gemeenschap haar verwelkomde.

"Ik was in shock toen ik hun vriendelijke woorden hoorde en werd verwelkomd zoals ik was", zei ze.

Ze is nog niet klaar om terug te gaan naar Sinjar. Haar hele familie is vermoord of wordt nog steeds vermist.

Wat is er om naar terug te gaan, vraagt ​​ze zich af. "Ik heb tijd nodig, voor mezelf."

bbabo.Net