Oekraïne (bbabo.net), - De minister voor Diaspora-aangelegenheden, Nachman Shai, was in een interview met het radiostation Galey Israel verbaasd over de reactie op zijn woorden over de mogelijke positie van Israël in het conflict tussen Moskou en Kiev.

"Wat heb ik gedaan? Bedreigd Rusland? Nee. Ik heb helemaal niemand bedreigd. We nemen helemaal geen standpunt in - noch Russisch, noch Oekraïens, noch Amerikaans. Laten we wachten op de ontwikkeling van de gebeurtenissen, hoewel ik hoop dat er geen oorlog zal zijn, oorlog is slecht', zei het regeringslid.

De journalist stelde de minister een vraag: "Maar er is een bevel van Bennett om dit onderwerp helemaal niet aan te raken, toch?" De minister antwoordde dat hij niet op de hoogte was van een dergelijke instructie. Hij benadrukte zijn eigen mening te hebben geuit en geen standpunt in te nemen.

"Ik heb alleen gezegd wat ik heb gezegd", voegde de minister eraan toe en merkte op dat hij uiterst voorzichtig was in zijn verklaringen.

Bedenk dat minister van Diasporazaken Nachman Shai in een interview met Kalman Lieberman zei dat Israël zou proberen af ​​te zien van deelname aan de "sanctieoorlog", maar zich als laatste redmiddel bij het Westen zou aansluiten, gezien de loyaliteit van de Verenigde Staten. Het standpunt van de minister komt overeen met het standpunt van de Israëlische minister van Buitenlandse Zaken. De Israëlische minister van Buitenlandse Zaken Yair Lapid zei dat als er een oorlog uitbreekt tussen Rusland en Oekraïne, ons land natuurlijk de kant zal kiezen van zijn bondgenoot, de Verenigde Staten, ondanks zijn belang bij goede betrekkingen met Rusland.

Lapid sprak hierover en sprak in het programma "Six" op het tv-kanaal "Keshet". De minister zei: "Als er een invasie komt, zullen we de Amerikanen kiezen."

Gisteren, zondag, zei de Israëlische minister van Financiën, Avigdor Lieberman, in een interview met 103 FM-radiostation, dat Israël zich niet mag mengen in een mogelijk conflict tussen de twee voormalige zusterrepublieken binnen de USSR, terwijl het zich in deze kwestie "onopvallend" moet opstellen. "Het lijdt geen twijfel dat de Verenigde Staten onze vriend zijn, maar we zullen verantwoordelijk zijn voor de gevolgen", zei hij. (9tv.co.il)

Het 9tv.co.il-portaal heeft een interview gepubliceerd dat journaliste Maya Gelfand nam met professor-econoom, voormalig hoofdanalist van het ministerie van Financiën van 2003 tot 2008, voorzitter van de Economische Partij (Miflaga kalkalit) Yaron Zelich.

- Door de economische crisis veroorzaakt door het coronavirus schieten de prijzen over de hele wereld omhoog. Hoe verschilt onze Israëlische situatie van de mondiale? En is het anders?

— Er is één fundamenteel verschil: het concurrentieniveau in westerse landen is veel hoger dan in Israël. Wanneer er concurrentie is, bestaat de prijs van een product uit de kosten en een redelijk voordeel voor de verkoper. De verkoper of leverancier kan geen prijsverhogingen instellen zoals hij wil, hij wordt gedwongen te concurreren met andere spelers op de markt. Daarom, wanneer er een toename van grondstoffen is, en dit gebeurde als gevolg van de pandemie, passen leveranciers en verkopers zich onvermijdelijk aan nieuwe omstandigheden aan. Maar in de situatie die zich in Israël heeft ontwikkeld, is er geen verband tussen de prijs van een product en de waarde ervan. De prijs is niet gebonden aan de formule "kosten plus redelijk voordeel". Het werkt volgens een andere formule: "de kostprijs en het maximale voordeel van de verkoper." Daarom is de winst van de fabrikant in Israël gewoon enorm. Hier is een eenvoudig voorbeeld. Mijn zoon voelde zich slecht, ik ging naar de apotheek om medicijnen voor hem te kopen. Acamol, Advil en Colgate tandpasta gekocht. Ik kocht 200 milliliter tandpasta voor 25 shekel 90 agora. Toen ging ik naar de Amazon-website, en wat zie ik: dezelfde pasta kost vier sikkels!

“Maar je houdt geen rekening met verzendkosten, belastingen en redelijke leveranciersvoordelen.

“Maar dat rechtvaardigt geen zesvoudige prijsverhoging!” Of hier, alstublieft, het medicijn "Advil". In Israël kost het 54 sikkels, in Amerika - 19,5. Of neem Acamol. Het wordt geproduceerd door het Israëlische concern Teva, dat trouwens in 2008 belastingvrijstelling kreeg. Het bedrag aan belastingen dat het concern te weinig heeft betaald, wordt geschat op 25 miljard sjekel, en we betalen al zijn goederen uit eigen zak. En we kopen Acamol voor 40 sikkels. Het is gewoon gewone paracetamol, die in Amerika zeven sikkels kost! We zien dus dat er geen relatie is tussen prijs en producentenkosten in een situatie waarin monopolisten heersen op de markt. En nu, in verband met het coronavirus, hebben monopolisten besloten de prijzen nog hoger te verhogen.

“Maar de prijzen stijgen over de hele wereld, niet alleen in Israël.— Ja, maar de groei van onze prijzen correleert niet met wat er in de wereld gebeurt. Monopolisten drijven de prijzen op en verschuilen zich achter het feit dat de prijzen over de hele wereld stijgen. En let op. Na de verkiezingen en de regeringswisseling begonnen de prijzen te stijgen. Omdat ze begrepen dat als ze het eerder deden, een partij als de mijne, die gericht is op de economie, de Knesset zal binnenkomen. Daarom hebben ze bewust gewacht tot het moment dat er een nieuwe regering wordt gevormd, die op zichzelf de belastingen verhoogt en de prijzen verhoogt voor elektriciteit, water, openbaar vervoer. Kijk ook hoe de regering toegeeft aan de monopolisten. Zij hebben advocaat Michal Cohen, die daar de afgelopen vijf jaar als juridisch adviseur werkzaam is geweest, aangesteld als voorzitter van de Antimonopoliecommissie. Ze hadden geen betere kandidaat kunnen dromen. Waarom? Omdat ze in haar vorige functie de rechten van monopolisten verdedigde door te weigeren hen in haar conclusies 'monopolisten' te noemen. Dat wil zeggen, op deze manier beschermde ze hen en gaf ze de kans om ons te beroven. En nu deze dame voorzitter is geworden van het Antimonopoliecomité, is dit voor hen een geschenk uit de hemel. Nu is het zeer winstgevend om de samenleving voor de gek te houden en te zeggen dat het niet onze schuld is, maar de wereldprijzen, de overheid, wie dan ook, maar niet de monopolisten. En ze plukken natuurlijk de vruchten door het sap uit consumenten te persen.

Is het probleem van monopolies alleen typisch voor Israël, of hebben andere landen er ook mee te maken?

- In elk land is er dit probleem, maar niet op zo'n schaal. We zijn het meest gemonopoliseerde land in het Westen. Net zoals er overal corruptie is. De enige vraag is schaal. Er is een simpele wet in de economie: hoe armer het land, hoe lager de prijzen. In zo'n land, met zo'n BBP per hoofd van de bevolking, zouden de prijzen 10-15% lager moeten zijn dan in het Westen. We zien dat onze prijzen 35% hoger zijn. Bovendien zijn de vastgoedprijzen de afgelopen vijfentwintig jaar onophoudelijk gestegen, met uitzondering van vier jaar, en dit gebeurde op het moment dat ik de hoofdaccountant van het ministerie van Financiën werd. Er is een wonder gebeurd!

- Daar komen we op. Voor nu kun je antwoord geven op de manier waarop in andere landen met monopolies wordt omgegaan.

- Ten eerste staan ​​ze de oprichting van monopolies helemaal niet toe. In het Westen zijn ze meer gericht op het voorkomen van het probleem dan op de eliminatie ervan. Ten tweede stellen ze hen niet vrij van belastingen en competities, geven ze hen niet de mogelijkheid om invoer te voorkomen. Daarom zijn er praktisch geen landen die zich in dezelfde situatie bevinden als wij.

"Maar wacht. Google, Facebook en Amazon zijn tegenwoordig de drie belangrijkste monopolisten. Ze ontduiken belasting, ze gehoorzamen niemand en doen wat ze willen. Daarom is uw bewering dat er nergens in het Westen een monopolie bestaat niet helemaal correct.

– U hebt nu het onderwerp van een nieuwe generatie monopolies aangeroerd: wereldinformatiemonopolisten. De wereld heeft dit fenomeen inderdaad gemist, en nu, om ermee om te gaan, is het noodzakelijk om alle krachten van de mensheid te verenigen, dit is niet langer een probleem van één staat. Maar toch, kijk eens hoe schandalig het is: op Amazon koop je tandpasta voor vijf sikkels, en hier voor vijfentwintig!

Maar je gaat terug naar wat je al zei. En ik zeg dat het probleem van de monopolisering van de economie niet door ons is uitgevonden, en niet alleen in Israël.

- Je hebt ongelijk. Ondanks dat Amazon een monopolie op de markt heeft, verkoopt het Colgate nog steeds voor een prijs die vijf keer lager is dan in Israël.

“Maar tegelijkertijd veroverde hij andere delen van de economie, en niemand kan er iets aan doen.

— Maar dit zijn mondiale monopolies, en we hebben het over lokale. Waar anders vind je zo'n monopolisering van de markt als in Israël? Zoiets bestaat niet in Amerika of in Europese landen.

- Dus je verklaart de hoge prijzen in Israël door de hebzucht van enorme monopoliebedrijven.

- Het is duidelijk. Maar daarom kiezen we een regering die hen zal bestrijden. Net zoals er politie is die moordenaars en dieven bestrijdt.

“Maar onze regering zegt elke dag dat ze vecht tegen de hoge kosten van levensonderhoud in Israël. Hier gaan ze de belastingen op invoer verlagen, voordelen geven aan werkende mensen met kleine kinderen...

- Wacht wacht. Ten eerste betekent 'verzamelen' niet 'doen'. Als ze echt tegen de hoge kosten zouden vechten, dan hadden we dat gezien in de goedgekeurde begroting. Maar er is niets in de begroting. Het zijn allemaal sprookjes over het feit dat we leven volgens het Singaporese model, we hebben lage belastingen en lage prijzen, en elk jong gezin kan het zich veroorloven een appartement te kopen. Klinkt goed, toch? Maar laten we nu eindigen met sprookjes en doorgaan naar de realiteit. En de realiteit is onze begroting, die de verhoging van belastingen en prijzen bevat. Er is geen strijd met de hoge kosten van levensonderhoud daar. In ieder geval voor de komende twee jaar.

Minister van Financiën Lieberman zegt dat de belangrijkste reden voor de hoge kosten de ultraorthodoxe werklozen zijn."Dat is een leugen! De kosten van levensonderhoud zijn omdat er monopolies zijn en de overheid die ze dekt. Het heeft niets met orthodoxie te maken. Het probleem is anders. Als er geen economische groei is, neemt het aantal banen niet toe, groeien de lonen niet, wat kan hen worden geboden? Als het economische programma klopt en de regering stopt met toegeven aan de monopolies, zul je zien dat de orthodoxen zelf aan het werk gaan. Overigens werken ultraorthodoxe vrouwen op gelijke voet met seculiere vrouwen, en het verschil tussen werkende mannen in de orthodoxe en seculiere sector is niet zo groot. In mijn tijd was de kloof veel groter.

- Een paar maanden geleden heeft u een rechtszaak aangespannen tegen het bedrijf Tnuva, waarin u zei dat de prijzen voor "cottage" en room onredelijk hoog waren. De rechtbank heeft uw claim afgewezen. Denk je echt dat het mogelijk is om met behulp van de rechtbank de prijzen op de markt te reguleren?

- Laten we in volgorde gaan. In Israël is er een wet die volledig in overeenstemming is met de Europese wetten. Daarin staat dat het monopolies verboden is hoge prijzen te vragen voor hun goederen. In Europa wordt deze wet gerespecteerd, maar niet in Israël. Dus spanden we drie rechtszaken aan waarin we beweerden dat monopolies illegaal waren en dat het Antimonopoliecomité (schaamte hem!) ze bedekte in plaats van te bestrijden. Wanneer de uitvoerende macht niet functioneert, moet men zich dus tot de rechterlijke macht wenden. Tenminste dat geloofde ik tot voor kort. Als gevolg daarvan oordeelde de rechtbank dat de prijs van het "huisje" inderdaad te hoog was en kregen de burgers een terugbetaling.

- Welke burgers kregen? Ik heb niets ontvangen.

- Daar was het bedrag onbeduidend, dus de prijs van het "huisje" werd met verschillende agorot verlaagd. Met betrekking tot kwark en room kwam de rechtbank tot de conclusie dat de omvang van het producentenvoordeel zelfs hoger is dan in het geval van de "cottage". Maar desondanks concludeerde de rechter dat het een legitiem voordeel was. Zo kregen we twee tegenstrijdige conclusies: volgens de ene is de winst van het bedrijf illegaal, volgens de andere is ze legaal. We dienen nu beroep in bij het High Court of Justice om te beslissen wie van ons gelijk heeft. Maar we hebben ook een derde rechtszaak aangespannen, tegen Coca-Cola. In deze zaak ging de rechtbank niet eens in details, maar stuurde onze claim onmiddellijk door naar de High Court, waar tot onze verbazing de juridisch adviseur van de regering zich bij de procedure voegde. En samen met Michal Cohen, over wie ik u al heb verteld, kwam hij tot de conclusie dat als de winst honderden procenten is, het als illegaal zal worden beschouwd.

Dus u zegt dat alle systemen van de Israëlische regering, inclusief de rechterlijke macht en de uitvoerende macht, handelen in het belang van de monopolisten?

- Precies. Bovendien verloor ik het vertrouwen in onze rechtspraak nadat een van de rechters van het Hooggerechtshof een verzekeringsmaatschappij in het ongelijk had gesteld, ontslag nam en voorzitter werd van de raad van bestuur van deze onderneming. Ik herhaal nogmaals: de enige plek waar je de hoge kosten van levensonderhoud kunt bestrijden, is het ministerie van Financiën. Daarom ging ik met mijn partij naar de stembus, en de volgende keer ga ik ook.

- Het blijkt dat u niet in de vrije markt gelooft, u bent voorstander van regulering door controlesystemen.

Er staat een fundamentele fout in uw vraag. Ik geloof in de vrije markt. Het bestaat alleen als er geen monopolies zijn en de prijzen worden bepaald door middel van concurrentie. Maar in ons geval betekent vertrouwen op de vrije markt dat we de samenleving in de klauwen van monopolisten werpen. Het is geweldig als een superproduct uitvindt en met dit product een enorme plaats in de markt inneemt. Je kunt elke genie zijn die je wilt, maar je hebt niet het recht om de bevolking te beroven. En om dit te voorkomen, zijn er regulerende mechanismen. Maar in ons geval werkt zelfs dit niet. Alle monopolisten werden monopolisten, niet vanwege hun genialiteit en zakelijk inzicht, maar omdat de staat hen dat toestond.

“Dan heb ik een vraag. Als grote bedrijven zoals Tnuva barsten van hebzucht, waarom verlagen dan niet kleinere bedrijven die op dezelfde zuivelmarkt concurreren hun prijzen?

Omdat ze een beperkte productiecapaciteit hebben.

- Ik snap iets niet. Als bijvoorbeeld Tara, de concurrent van Tnuva, lagere prijzen heeft, dan zal ik van hen kopen. Waarom dalen de prijzen dan niet?

“Omdat ze niet genoeg productie kunnen leveren.

"Wacht even, willen ze geen geld verdienen?" Als de vraag naar hun producten toeneemt, betekent dit dat ze hun capaciteit moeten vergroten. Bouw fabrieken, werkplaatsen.

Heeft u hiervoor toestemming van de overheid nodig?

- Nou en?

Probeer het, dan praten we verder.

- Dus je zegt dat de situatie die we hebben erg triest is.

We bevinden ons in de moeilijkste situatie in het Westen.

“Het blijkt dus dat deze koppeling van monopolisten-regering-rechtbank het land gegijzeld houdt en de burgers niet toestaat vrij te ademen.

- Waar.

- En wat moeten we doen?- Kies de juiste mensen. Toen ik van 2003 tot 2007 in de regering zat, was het een tijd van economische groei die ons land nog niet heeft gekend. Zelfs onder Ben-Gurion was er niet zo'n economische groei als in deze periode.

- En dat allemaal dankzij jou?

“Dankzij twee mensen: ik en Benjamin Netanyahu. Het was mijn economisch programma, dat fundamenteel anders was dan het verleden, foutief, dat ons naar de ernstigste economische crisis in de geschiedenis leidde. De regering was failliet. Het was een tijd van een golf van inflatie, een stijging van de vastgoedprijzen, het verhogen van belastingen en prijzen, met een begrotingstekort van tien procent. Zoals nu trouwens. Vier jaar later, toen ik mijn post verliet, was er geen begrotingstekort, de buitenlandse schuld van de staat was zeventig procent van de begroting versus honderd procent daarvoor, het BBP per hoofd van de bevolking was 62% van het Amerikaanse BBP (toen ik kwam, was het BBP 49% van de VS). De gemiddelde kosten van een appartement zijn gedaald van tweeënnegentig salarissen tot tachtig (tegenwoordig meer dan honderdvijftig). En de prijzen bij mij waren iets lager dan in het Westen.

'Dus wat hebben jullie twee gedaan?'

— We hebben alle uitkeringen en subsidies voor grote bedrijven stopgezet. We hebben ervoor gezorgd dat zij op voet van gelijkheid met alle anderen betalen. En het stelde ons in staat om de belastingen te verlagen. We hebben de btw verlaagd naar 15,5%. Verlaagde inkomstenbelasting. Aan de andere kant hebben we de rente verhoogd, waardoor de vastgoedprijzen konden dalen. We zijn erin geslaagd de monopolies te doorbreken en zo de prijzen te verlagen. Ik was niet bang om het op te nemen tegen titanen als de gebroeders Ofer, Nohi Dankner en anderen. Bibi en ik werden de grootste vijanden van de financiële magnaten. Ze gebruikten de media tegen ons, zetten de mensen op. Het kon me niet echt schelen, want ik ben een wetenschapper en ik kon altijd terug naar onderwijs en onderzoek. En Bibi is een politicus, en hij kon zich zo'n luxe niet veroorloven. Hij realiseerde zich dat hij de macht had verloren doorlog, en toen hij in 2009 terugkeerde, besloot hij vrienden met hen te worden, niet om te vechten.

Dus hij gaf het op?

Hij gaf zich zonder slag of stoot over. En daar hebben we de prijs voor betaald. Trouwens, nu betaalt hij er ook voor. Omdat hij juist wordt veroordeeld voor deze link met de oligarchie.

- Je werkte bij de overheid, je zag dit werk van binnenuit. Ik ben erg geïnteresseerd in: wie neemt in werkelijkheid beslissingen, ambtenaren of specialisten?

“Eén ding moet hier worden begrepen. Ambtenaren krijgen na ontslag uit de ambtenarij een baan bij een corporatie. Politici worden gesponsord door financiële magnaten. Daarom zijn ze niet geïnteresseerd in het bederven van relaties met hen. En professionele mening speelt hier geen grote rol.

“Tien jaar geleden kregen we te horen dat we enorme gasvoorraden hebben en dat de energieprijzen binnenkort zullen dalen. In plaats daarvan zien we prijsstijgingen. Waarom?

- Dit is een goede vraag. We hebben onze gasvelden gedistribueerd naar grote concerns zonder concurrentie en bijna gratis. En het Elektriciteitsbedrijf heeft een contract getekend waarmee het gas van deze bedrijven zal kopen tegen een prijs die drie keer zo hoog is. En hoe wil je dat de prijzen dalen?

- Dat wil zeggen, we lopen keer tegen hetzelfde probleem aan: we hebben een rijke staat en onbehoorlijk bestuur.

- Niet. We hebben een rijke regering en arme mensen.

- Weet je dat zeker? Als we de straat op gaan, zien we dure auto's, nieuwe gebouwen waarin alle appartementen zijn uitverkocht.

- Zodat je het begrijpt. Het bni per hoofd van de bevolking van Israël is de helft van de Verenigde Staten. Dit is natuurlijk beter dan Mexico en Angola, maar veel erger dan het zou kunnen zijn.

- Als je het hebt overkeerde manier van managen, moet je nog één ding in overweging nemen. We zien dat mensen als Deri, Litzman, Katz en zelfs, blijkbaar, Benjamin Netanyahu, niet gestraft worden voor economische misdrijven, maar er met een boete en een pre-trial deal vanaf komen. Het blijkt dat economische misdaad niet echt een misdaad is, en je kunt altijd lonen. En dit vergroot alleen maar corruptie.

- Rechts. Dit is een van de redenen waarom de corruptie in Israël een van de hoogste in het Westen is. En dit bewijst maar weer eens dat het parket een van de deelnemers is aan dit spel, dit is het centrale probleem.

- Hoe verklaart u het feit dat uw partij niet genoeg stemmen kreeg om in de Knesset te komen? Misschien is de Israëlische samenleving niet erg geïnteresseerd in economische problemen?

- De samenleving sloeg geen acht op mijn waarschuwingen, mensen dachten dat ik de situatie escaleerde. En nu betalen we allemaal exorbitante prijzen, en we zullen blijven betalen. Dus ik hoop dat kiezers bij de volgende verkiezingen een slimmere keuze zullen maken. Ik ben de enige die niet bang is om de financiële magnaten te confronteren en tegen hen op te treden.

- En wie zit er achter je?

“Alleen mijn vrouw.

- Dit is duidelijk. De vrouw is sterker dan alle oligarchen samen. Wiens belangen behartigt u?

— Trekt. Alleen verenigingen.“Dan nog een vraag. We zien dat het economisch beleid in het Westen de laatste jaren naar links is verschoven, van kapitalisme naar socialisme. Dit komt tot uiting in steun aan de zwakkere delen van de bevolking, belastingverhogingen, overheidsingrijpen op alle terreinen van het leven. Is dit onderdeel van het evolutionaire proces? Hoe verklaar je dit fenomeen?

– Ik leg het niet uit, ik suggereer een derde manier: de liberalisering van de economie. Dit betekent een belastingverlaging, maar tegelijkertijd betaalt iedereen zonder uitzondering belasting. Ten tweede zeer nauwkeurige, zelfs magere verdeling van het budget en maximale besparing. Aan de andere kant zijn er delen van de bevolking die niet in staat zijn om deel te nemen aan de markt: ouderen zonder pensioen, gehandicapten, armen, die voldoende onderwijs moeten krijgen om te kunnen toetreden tot de arbeidsmarkt. Dat wil zeggen, ik eis strikt van de sterken en behandel de zwakken met begrip en steun.

Hoe zie jij de toekomst van het land?

- Ik ben een optimist. Ik geloof dat de samenleving zal ontwaken en beseffen dat we alles hebben om een ​​nieuwe economische doorbraak te maken. Wat we in 2003 met Bibi deden, kan weer.

— Met of zonder Bibi?

“Nu kan ik zonder. Op dat moment zou ik het niet aankunnen, ik had zijn politieke steun nodig. Vandaag vraag ik om politieke steun van de samenleving. Als je me een mandaat geeft, kan ik het aan. (9tv.co.il)

bbabo.Net