Het rapport dat vorige week werd uitgebracht door het Intergouvernementeel Panel over klimaatverandering, een groep wetenschappers die door de VN is gemandateerd om klimaatverandering te volgen, is bijzonder vernietigend over de impact van de opwarming van de aarde die de wereld de komende jaren zal ervaren.
Hoewel het slecht nieuws is voor de hele wereld, is het bijzonder grimmig en vernietigend voor twee regio's: Afrika, met name Afrika bezuiden de Sahara, en Zuid-Azië.
Deze twee behoren tot de armste delen van de wereld, terwijl ze samen meer dan 40 procent van de wereldbevolking uitmaken. Historisch gezien hebben beide regio's weinig te maken gehad met het veroorzaken van klimaatverandering en zelfs vandaag de dag is hun uitstoot van kooldioxide per hoofd van de bevolking minder dan een tiende van de rijke wereld.
Volgens het IPCC zullen deze twee regio's echter de ergste gevolgen van klimaatverandering ondervinden. In het rapport staat dat de mensen en ecosystemen die het het minst aankunnen, het hardst worden getroffen.
Sub-Sahara Afrika en Zuid-Azië worden geconfronteerd met de slechtste scenario's, niet alleen vanwege de intensiteit van de gevolgen van klimaatverandering, maar ook vanwege hun grote en extreem arme bevolking, samen met een zeer fragmentarische infrastructuur en middelen om de negatieve effecten van klimaatverandering het hoofd te bieden verandering.
De negatieve en zelfs catastrofale gevolgen van klimaatverandering zijn enorm voor beide regio's, maar met name Zuid-Azië zal met elk afzonderlijk effect te maken krijgen. Het gaat om extreme hitte, droogte, overstromingen, stijgende zeespiegels, verdwijnende biodiversiteit, het smelten van gletsjers en voedsel- en energieonzekerheid.
“Stijgende temperatuur vergroot de kans op de dreiging van hittegolven in Azië, droogte in droge en semi-aride gebieden van West-, Centraal- en Zuid-Azië, overstromingen in moessongebieden in Zuid-, Zuidoost- en Oost-Azië, en het smelten van gletsjers in de Hindu Kush Himalaya regio”, stelt het IPCC-rapport.
De voorspelling voor Afrika is niet beter. Het heeft al wijdverbreide verliezen geleden als gevolg van klimaatverandering, zoals verlies aan biodiversiteit, watertekorten, verminderde voedselproductie, verlies van levens en verminderde economische groei. De toekomst is bijzonder duister waar de situatie wordt verergerd door snelle en lukrake verstedelijking. Beide regio's zullen ongetwijfeld een sterke stijging zien van het aantal mensen dat in kustgebieden woont, waardoor ze kwetsbaar worden voor stijgende zeeën.
Paradoxaal genoeg zullen zowel Zuid-Azië als Afrika bezuiden de Sahara, naast stijgende zeeën en frequentere extreme klimaatgebeurtenissen zoals hevige regenval en plotselinge overstromingen, te maken krijgen met langdurige droogtes, waardoor meer dan 2,2 miljard mensen worden bedreigd die voor hun levensonderhoud afhankelijk zijn van landbouw. In Zuid-Azië zouden zelfs de machtige rivieren die hun oorsprong vinden in de Himalaya ernstige waterschaarste zien die de gevolgen van droogte verergert.
Dit zou desastreus zijn voor de regio's die het nu al het ergst hebben op het gebied van ondervoeding. De voedselinflatie zal naar verwachting verslechteren naarmate de landbouwproductie onvoorspelbaar wordt en, nogmaals, de meest kwetsbaren bevinden zich in de armste regio's ter wereld.
Het is in het belang van de rijke landen om op te treden en het werk te financieren dat nodig is om de klimaatverandering aan te pakken.
Het is niet alleen honger die een grotere en altijd aanwezige uitdaging zal worden voor de regeringen in deze regio's. Gezondheid is een ander alomtegenwoordig probleem dat in deze delen van de wereld zal verergeren, voornamelijk als gevolg van een piek in door vectoren en water overgedragen ziekten, psychische stoornissen en allergische ziekten. De impact hiervan zou worden verergerd door klimaatgevaren zoals hittegolven, overstromingen en droogte.
Voor een groep mensen die al onderaan de wereldhoop staat wat betreft levensverwachting en beschikbaarheid van gezondheidszorg, zijn deze voorspellingen van toenemende blootstelling en kwetsbaarheid niets minder dan dodelijk. Zelfs bij een opwarming van de aarde met 1,5 graad Celsius zullen tientallen miljoenen mensen in Oost- en Zuidelijk Afrika worden blootgesteld aan ziekten en overlijden. Boven 1,5 C stijgt het risico op hittegerelateerde sterfgevallen sterk tot minstens 15 extra sterfgevallen per 100.000 per jaar in grote delen van Afrika.
De hele wereld moet dringend corrigerende maatregelen nemen, met name de ontwikkelde regio's, aangezien zij ook zullen worden beïnvloed door wat er gebeurt in Afrika bezuiden de Sahara en Zuid-Azië. Nu al toenemende economische ongelijkheid en slechte kansen in ontwikkelingslanden, is migratie een fenomeen dat rijke landen treft, althans politiek.
Klimaatverandering zal dit nog verder versnellen en mogelijk tot niveaus die zelfs voor de meest genereuze ontvangende landen onhoudbaar zijn. In 2019 waren meer dan 3,4 miljoen mensen ontheemd in Afrika bezuiden de Sahara als gevolg van extreem weer, tegen 2,6 miljoen het jaar ervoor. Vooralsnog vond de meeste klimaatgerelateerde migratie plaats binnen landen of in ieder geval naar buurlanden.Maar volgens het IPCC zal dit aantal de komende drie decennia waarschijnlijk dramatisch stijgen. Met een temperatuurstijging van 1,7 C kunnen tot 40 miljoen mensen gedwongen worden om in deze regio te migreren. Dit zou meer dan verdubbelen tot 86 miljoen als de stijging 2,5 C bereikt, wat veel waarschijnlijker is.
De capaciteit van Afrika bezuiden de Sahara om zulke grote aantallen migranten op te vangen is extreem laag, zo niet nul. Zo zouden de migrantenstromen naar rijke landen, met name in Europa, die sinds het begin van de COVID-19-pandemie zijn blijven toenemen, binnen jaren kunnen veranderen in een onbeheersbare overstroming. Dit zou kunnen worden verergerd door conflicten over krimpende hulpbronnen, met name water en bouwland.
Ondanks de pogingen van Europa om allerlei barrières op te werpen, blijven er bijna dagelijks duizenden migranten aankomen. Te midden van hun wanhoop om thuis aan de ellende te ontsnappen, betalen sommigen met hun leven.
Het is dus in het belang van de rijke landen om het werk op te voeren en te financieren dat nodig is voor de ontwikkelingslanden om de klimaatverandering aan te pakken en de gevolgen ervan te verminderen. In 2009 hebben rijke landen toegezegd om $ 100 miljard per jaar in deze inspanning te steken, maar ze zijn tot dusver opmerkelijk gierig geweest. Het bedrag dat de ontwikkelingslanden nodig hebben om hun eigen uitstoot te verminderen en ook de gevolgen van klimaatverandering te verzachten, wordt nu geschat op meer dan $ 5 biljoen per jaar.
Als de rijke wereld haar portemonnee niet vrijwillig en dringend opent, zal ze alleen zichzelf de schuld kunnen geven als een tsunami van migranten voor de deur landt, die zelfs meer kost dan de effecten van klimaatverandering.
Disclaimer: standpunten van de schrijvers in deze sectie zijn van henzelf en weerspiegelen niet noodzakelijk het standpunt van bbabo.net
bbabo.Net