De enige acteur die "Pantanal" van begin tot eind opnam in 1990, toen hij twee karakters speelde, Paulo Gorgulho, 62, keert dit jaar terug naar de plot en brengt Ceci tot leven. Het personage is een eerbetoon aan de acteur en de fans van de soapserie en creëert een dialoog tussen het originele verhaal en de remake, die op 28 van deze maand in première gaat.

Gecast als Zé Leôncio in de eerste fase van de soapserie die 32 jaar geleden werd vertoond op de uitgestorven Rede Manchete, viel de acteur op en ontving een nieuwe uitnodiging: om José Lucas de Nada te zijn in de tweede helft van het plot.

"Ik was destijds getrouwd en tijdens de opnames van 'Pantanal' raakte Vânia, mijn vrouw, zwanger van Catarina. Ze werd geboren in november, aan het einde van de opname", zegt de acteur, die beweert van 2 januari tot 25 november van dat jaar in de Pantanal te hebben verbleven. Nu hoopt hij dat de soap hem een ​​kleinzoon zal opleveren, zoals beloofd door zijn dochter.

Naast het bekronen van haar derde personage in hetzelfde plot, roept Ceci ook de zoetste herinneringen van de acteur op. Gorgulho zegt dat hij stukken van zijn kostuum uit 1990, dat hij als souvenirs bewaarde, kan gebruiken in de nieuwe soapserie.

"Ik had de hoed en broek van Zé Leôncio bewaard, originelen van toen ik 'Pantanal' maakte. Rogério en Maria, de kostuumontwerper, waren erg gul en we hebben het uiteindelijk aangepast. Mijn personage draagt ​​nu, in deze Globo-versie, dezelfde outfit Ik droeg daar de originele 'Pantanal', die ik bij me had gehouden", zegt ze blij.

Ceci is een goede vriend van Joventino (Irandhir Santos), die hem een ​​leven lang vergezelde in zijn kuddes vee door het hele land. Aan het begin van de plot voeren de twee een symbolische dialoog die voorafgaat aan de komst van Zé Leôncio.

Naast zijn deelname aan de soap, werd de acteur deze donderdag (10) bevestigd als onderdeel van de cast van de serie "Todo Dia a Same Noite", geproduceerd door Netflix en gepland voor première in januari 2023, over de tragedie van de brand in nachtclub Kiss. ​​, in Santa Maria (RS).

Hij wordt geïnterviewd in de rubriek Três Questions Para... waar namen als Larissa Nunes, Jayme Matarazzo en Clara Duarte voorbij zijn gekomen. Uitchecken:

Welke invloed had Pantanal 32 jaar geleden op uw carrière en uw leven?

Kijk, het was een keerpunt, voor mij en voor iedereen. Nationaal en zelfs internationaal een daverend succes: een soap die in tientallen landen te zien was, in een tijd dat er nog geen internet was, geen mobieltje, niets. Het was echt sterk, een verandering van leven, een verandering van richting - of een definitie van richting -, een definitie van de wereld, weet je wel?

Hoe voelt het om terug te keren naar 'Pantanal', nu in de remake? Heb je de Pantanal gemist, een scenario dat je een paar decennia geleden kende?

Tijd is meedogenloos, nietwaar? Dat was 32 jaar geleden, en het leven van vandaag is anders. Dus het was een grote emotie om terug te keren naar de soap zoals Rogério Gomes, Papinha, de algemeen directeur en auteur het behandelden. Ik ontmoette nog steeds mensen uit die tijd, weinigen, maar nog steeds uit die tijd. En om vereerd te worden met dit doorgeven van het stokje, met dit speciaal voor mij geschreven ding om te doen, was echt emotioneel.

Maar nostalgie, nee, dat deed ik niet. [Ik voelde] op een of ander moment, [maar] we leefden het volledig, we lieten geen spoor achter, geen enkele staart. In feite laten we veel sporen achter, maar geen staarten. Ik was blij met de nieuwe ervaring, met het nieuwe moment, dat ik hier weer aan mee mocht doen. Ik heb de koppen gezien en ze zijn spectaculair - de afbeeldingen, de tekst is geweldig - ik ben erg blij om hier weer aan mee te doen.​

Hoe zie je vandaag, na drie decennia van afstand, al het succes van 'Pantanal', dat Globo schokte in een tijd dat het station de belangrijkste audiovisuele referentie in Brazilië was?

O, met grote vreugde! Ik denk dat het een geweldige zet was, die me echt door elkaar schudde. Er was een stormloop alsof we op een mierenhoop waren gestapt en de mieren waren een beetje duizelig... En ze bleven, juist (lacht).

Maar het was goed, heel gaaf om eraan mee te doen — niet alleen vanuit het oogpunt van persoonlijke voldoening, persoonlijke vervulling, maar ook als beweging voor de audiovisuele kunsten in Brazilië. Het was goed omdat het de aanzet gaf tot een nieuw pad van esthetiek, zowel visueel als dramaturgisch, een goed pad. Het was rijk en daarna werden er geweldige teksten en geweldige audiovisuele werken geproduceerd in Brazilië.

Dus, maak deel uit van die ruckus. Het hielp om het stof te verwijderen, het was echt gaaf, en we kunnen zien dat de taal is veranderd. Vandaag zie ik dat de taal die "Pantanal" bracht, die Jayme [Monjardim] voorstelde, met de tekstbenadering die Benedito [Ruy Barbosa] voorstelde en de manier waarop we het deden, de audiovisuele taal in Brazilië veranderde. Het is echt veranderd, het was geen flits in de pan, het was concreet.

bbabo.Net