Sommige mensen kijken naar roadkill en zien een verminkt karkas. Vivian Tham ziet kunst.

De 28-jarige is een van de weinige taxidermisten in Singapore, die alles bewaart, van door auto's verpletterde vogels tot overleden huisdieren zoals katten en honden.

Als het woord 'taxidermie' je doet denken aan opgezette hertenkoppen die op de muren van berghutten zijn gemonteerd, ben je niet de enige.

Maar in Vivians studio Black Crow Taxidermy is wat ze doet veel eleganter - denk aan vlinders vastgemaakt in ingewikkelde mandala's, slangenskeletten opgerold in een levensechte glibber en ingelijst, en pluizige huisdieren die eruitzien alsof ze gewoon een rustgevend dutje doen.

Herinneringen bewaren

Voor de afgestudeerde zoölogie en dierenliefhebber draait het bij taxidermie om het levend houden van herinneringen en het herstellen van de schoonheid van dode dieren.

Naast het beschermen van huisdieren zodat hun baasjes er geen afstand van hoeven te doen, houdt ze er ook van om kleine sentimentele details in haar andere werk op te nemen. Ze vertelt ons dat ze verzoeken heeft ontvangen om de belofteringen van koppels of bloemen uit hun bruidsboeket toe te voegen aan haar vlinderkoepels.

Ze legt uit: "Ik bevries de herinneringen en emoties in de tijd, want als je terugkijkt, zal dit stuk voor altijd blijven bestaan, zelfs nadat je weg bent."

Het grootste deel van haar opleiding komt voort uit haar zoölogiestudies en stages bij musea. Maar kennis van de anatomie van dieren is niet genoeg. Om een ​​volwaardige taxidermist te zijn, heb je ook een scherp artistiek gevoel, oog voor detail en tal van andere vaardigheden nodig, waaronder het naaien van huid.

Om nog maar te zwijgen van veel vrije tijd.

Vivian, die vorig jaar haar baan bij een privélaboratorium opgaf om haar studio in te richten, vertelt ons schaapachtig dat ze tot 15 uur per dag op haar werk kan zijn.

Ze legt het voor ons uit - een typische procedure waarbij een hamster betrokken is, zou haar vier tot vijf uur kunnen kosten om het dier goed te villen. Rekening houdend met de daaropvolgende chemische behandelingen en droogtijd, en je kijkt naar ongeveer twee weken om het hele project te voltooien.

Ze werkt de meeste dagen tot diep in de nacht, maar ze heeft nog steeds een wachtlijst van vier tot zes maanden voor haar taxidermiediensten voor huisdieren.

Ze zwaait met haar hand naar de achterkant van haar studio en bekent: "Soms, als ik te moe ben, heb ik hier een kussen en dekens. Ik slaap gewoon binnen!"

Een dierenliefhebber in hart en nieren

"Soms voel ik me heel, heel erg opgebrand omdat er maar één persoon is die alles maakt", zegt Vivian.

Maar het zijn de ongrijpbare dingen zoals de opwinding van haar deelnemers wanneer ze haar workshops bijwonen en een eigenaar van een huisdier die emotioneel wordt wanneer ze hun furbaby krijgen die haar op de been houden.

"Als ik de eigenaar zie huilen, als ze het huisdier naar me toe brengen, zal ik ook huilen", voegt ze eraan toe.

Vivian onthult dat ze altijd al een zwak voor dieren heeft gehad en dat ze het idee had gekregen dat de wetenschap niets voor haar was toen ze dierproefprojecten moest uitvoeren als onderdeel van haar studie.

Huilend vertelt ze dat ze ratten moest laten inslapen voor haar afstudeeronderzoek en vertelt ze dat ze "zo veel heeft gehuild".

Dus toen Vivian zo'n acht jaar geleden als hobby taxidermie begon als een artistieke uitlaatklep, stelde ze zichzelf strikte regels op.

Ze zwoer dat ze nooit een dier zou doden of kwaad zou doen, en evenmin een bedreigde of beschermde diersoort zou taxidermen.

En wanneer ze wordt gebeld over verkeersdoden, benadrukt ze dat ze ervoor zorgt dat de omstandigheden van het overlijden worden geverifieerd.

"Ik weet dat ik [de dieren] geen kwaad doe", zegt Vivian, die uitlegt dat haar geweten zuiver is.

"En soms zal ik, voordat ik begin, tegen ze zeggen: 'Ik help je en ik ga je weer mooi maken.'"

Het is geen zwarte magie

Zoals bij elk beroep dat te maken heeft met de dood, zijn er taboes en misvattingen in overvloed.

Terwijl sommigen gewoon preuts zijn bij de gedachte aan een karkas, zegt Vivian dat sommigen van de oudere generatie lijken te denken dat ze zich bezighoudt met de donkere kunsten.

Ze heeft wel een selectie dierenschedels - waaronder geitenschedels, die vaak worden geassocieerd met satanisme - maar ze beweert dat er niets sinisters is aan wat ze doet.

"Het is geen zwarte magie! In werkelijkheid zijn het gewoon zoogdieren met een schedel, en we bestuderen de schedel. Dus voor mij is het gewoon pure wetenschap."

Vivian zegt zelfs dat ze het leuk vindt om haar wetenschappelijke kennis door te geven wanneer ze maar kan, van het imponeren van de kinderen in haar buurt met geconserveerde rupsen tot het laten vallen van leuke weetjes over de inheemse vlinders van Singapore in haar workshops.

Zelfs als ze grapt dat ze wit haar heeft gekregen van de stress van het onderhouden van haar eigen bedrijf, concludeert ze: "Uiteindelijk, als ik teruggeef aan het publiek en mijn kennis deel - ben ik geen nemer, ik ben een gever - het voelt alsof het de moeite waard is."

Genoten van dit artikel? Houd ons in de gaten voor onze aankomende Tries-video waarin presentatrice Amanda Chaang haar best doet om haar eigen vlinderkoepel te maken.

kimberlylim@

bbabo.Net