Canada (bbabo.net), - De Chinese gemeenschappen van Montreal vieren het nieuwe maanjaar, het jaar van de tijger, maar dit jaar staat de toekomst van het historische Chinatown van de stad voorop.
De buurt is altijd een mix van culturen geweest.
"De geschiedenis van Chinatown is ook echt de geschiedenis van de nederzetting van Montreal", vertelde Karen Cho. De filmmaker documenteert verdwijnende Chinatowns over het hele continent.
Ze is ook lid van de Chinatown-werkgroep die pleit voor het gebied.
De wijk ligt net ten noorden van Old Montreal tussen Viger Avenue in het zuiden en Rene Levesque Boulevard in het noorden. In de eerste plaats een mix van restaurants en winkels, voornamelijk Chinese, is het al lang een trekpleister voor toeristen.
De Chinese gemeenschap heeft er echter niet altijd gewoond.
"Er zijn zoveel verschillende immigrantengroepen door dit gebied getrokken", merkte Cho op, terwijl hij de Schotse, Ierse, Franse en Joodse gemeenschappen noemde.
Een gebouw op 110-112 de la Gauchetière St. dat ooit een synagoge en later een Chinees ziekenhuis huisvestte, staat er nog steeds.
Een ander gebouw in hetzelfde blok, gebouwd in 1826, was ooit de Britse en Canadese school. Het is nu de noedelfabriek van Wing.
"Deze school was de eerste openbare school in Montreal", legt Taika Baillargeon uit, assistent-beleidsdirecteur van Heritage Montreal. "Het was openbaar, het was tweetalig, het was gemengd."
De school sloot in 1894, net rond de tijd dat de eerste Chinese immigranten naar Montreal kwamen, volgens bestanden in Montreal Archives.
Onder hen was Cho's overgrootvader Woo Yuen Koo uit de provincie Guangdong in China, die in 1898 naar British Columbia emigreerde.
"Het is ook hoe mijn grootvader, die werd geboren in het Chinatown van Vancouver, hier met zijn broer belandde, omdat ze geen werk konden vinden", zei ze.
Veel Chinezen emigreerden naar B.C. uit China om in mijnen en de spoorweg te werken. Maar sommigen, voornamelijk mannen, vluchtten naar het oosten om aan racisme te ontsnappen en vonden het hier ook, volgens Timothy Chan, de Chinese historicus uit Montreal.
Hij merkte bijvoorbeeld op dat Chinese zakenlieden die wasserijen bezaten, werden gediscrimineerd door de autoriteiten.
"Omdat de stad Montreal de Chinese wasserijen $ 50 belasting heeft geheven", legde hij uit.
Volgens informatie in de archieven van Montreal kwam die $ 50 overeen met vier maanden werk voor een wasserijmedewerker. Chan zei dat sommigen die weigerden de belasting te betalen, gevangen werden gezet.
Chan zei dat de bewoners middelen hebben gebundeld om onroerend goed in het gebied te kopen, waardoor hun eigen gemeenschap een toevluchtsoord tegen racisme is geworden.
Cho zei dat die gemeenschap zich in de loop van tientallen jaren heeft ontwikkeld tot een levendige buurt.
"(In) de jaren tachtig, toen er veel mensen uit Hong Kong kwamen, was het een echt bruisende buurt", zei ze.
Slechts een week voor het nieuwe maanjaar kondigde Quebec aan dat de buurt de status van erfgoed zou krijgen.
Terwijl ze zeggen dat de status een stap in de goede richting is, zeggen mensen als May Chu dat ze zich nog steeds zorgen maken over de toekomst van Chinatown.
“Als we de fysieke ruimte niet sparen,” betoogde ze, “dan is de Chinese gemeenschap in wezen dakloos. Weet je waar we anders heen gaan? Dit is ons thuis en we moeten het verdedigen en we moeten ervoor vechten."
Zij en andere pleitbezorgers dringen aan op nog meer bescherming.
Leiders van de gemeenschap zeggen dat Montreal Chinatown een goede eerste stap plant, maar geen details heeft
YMCA Guy-Favreau in Chinatown in Montreal gaat sluiten
bbabo.Net