Bakoe, 16 februari

Deze tour van het Spaanse kampioenschap bezorgde ons een geweldige wedstrijd in het Wanda Metropolitano, een nieuwe trekking van Real Madrid in het Estadio de la Ceramica, en nog veel meer. Het Villarreal-stadion blijft een echte kryptoniet voor Real Madrid, dat hier al jaren niet meer heeft gewonnen. de vijfde wedstrijd op rij!

Naar verluidt waren "Submariners" dol op deze wedstrijd. In de eerste helft waren ze volledig verplicht een account te openen en leken ze merkbaar verkieslijker dan Real Madrid. Is het echt de afwezigheid van Karim Benzema en de vrijlating van Gareth Bale in de positie van "negen"? Of waren de "romige" misschien al mentaal aan het voorbereiden op de komende superstrijd met PSG?

Eerlijk gezegd lijkt de schade voor Ferland Mendy op dit moment veel kritieker dan het verlies van de Fransman. Marcelo neemt eerlijk gezegd geen kolossale hoeveelheid werk op zijn flank. De Braziliaan is nooit beroemd geweest om zijn verdedigende kwaliteiten en nu maakt een min of meer georganiseerde tegenstander hem vaak tot een lachertje.

Sami Chukvueze kwelde de legende van Real zo erg dat op een gegeven moment zelfs Casemiro en Vinicius hem moesten verzekeren, maar ook dit redde hem niet. In één aflevering ging de Nigeriaan rond zes (!) spelers in het wit met een cascade van trucs tegelijk, maar geen van zijn teamgenoten had tijd om zijn voorzet te sluiten. Bovendien heeft hij zes succesvolle dribbels van negen pogingen tegelijk, wat meer is dan heel Madrid bij elkaar!

Op een ander moment redde alleen de bar de gasten van een zeker doelpunt na de staking van Arnaud Danzhum, kortom, de rivalen leken van rol te zijn gewisseld. We zijn gewend om de koninklijke club te zien in de rol van prachtig en elegant spelende aristocraten, maar de last van ploegers, harde werkers en onbeschofte mensen viel op de schouders van Villarreal, die zijn tol eist vanwege strikte discipline, en geen mooi spel . Zaterdag gebeurde er niets van dit alles.

Unai Emery's kant raakte Real Madrid zeer hoog met de eerste golf van druk, en het was heel gewoon om Albiol en Pau Torres ver voorbij de middencirkel te zien passeren. Madrid daarentegen haalde nauwelijks adem en ging regelmatig over tot onbeschoftheid. Zelfs Marco Asensio, van wie je dergelijke wandaden bijna op de laatste plaats verwacht, reed zo hard in het been van Vicente Iborre dat hij verdiende een rood licht voor zich te zien.

Daarvoor laadde Dani Carvajal de bal ook sluw maar effectief in het hoofd van Lo Celso, die op het grasveld lag, waardoor het tempo van de wedstrijd specifiek werd vertraagd, aangezien de Argentijn bijna twee minuten medische hulp kreeg. De ervaren Spanjaard had geluk dat dit in de wedstrijdaflevering gebeurde, maar Militao en Foyt wisten een gele kaart voor praten te krijgen.

In de 38e minuut deed Thibaut Courtois een ongelooflijke redding na een strak schot van Alberto Moreno, en aan het einde van de eerste vijfenveertig minuten creëerde Real Madrid hun eerste (!) kans in de wedstrijd. Gareth Bale sprong eruit op een date met Jeronimo Rulli in het linker "insider"-gebied na een koele verticale pass van Casemiro, maar de doelman slaagde erin de dreiging af te wenden.

In de tweede helft van de bijeenkomst herleefde de “romige” enigszins en zorgde voor een aantal gevaarlijke momenten, echter tevergeefs. Bale alleen had minstens twee geweldige kansen, en de meest dramatische kwam aan het einde. Eden Hazard gaf een briljante pass aan Luka Jovic, die één op één reed met Rugli en de keeper van de "submariners" gooide, alleen de bal raakte verraderlijk de lat en de krachtige afwerking van Nacho ging naar Serge Aurier, die Serge Aurier verving, die bewaakte de nabije hoek.

Het kleine Levantijnse bastion genaamd Estadio de la Seramica verdedigde zich wederom adequaat voor de eminente gasten uit Madrid!

De wedstrijddag van zaterdag kwam niet erg effectief uit, dus Atlético Madrid moest de rap van Getafe voor iedereen overnemen. Teams die daarentegen geleerd hebben dat je in wedstrijden met hen dor en pragmatisch, soms zelfs 'zielloos' voetbal mag verwachten. Hier zijn de paradoxen Voorbeelden.

Quique Sánchez Flores moet vol vertrouwen en vastberadenheid zijn geweest om een ​​acceptabel resultaat te behalen bij zijn voormalige club, met wie hij ooit de UEFA Europa League won. Watford was het laatste eiland in de carrière van deze knappe specialist, en nu is hij er vrij succesvol in geslaagd een kleine crisis te overwinnen die de 'stad' tijdens de eerste ronde inhaalde.

Tot op een bepaald moment beheerste "matras" het verloop van de wedstrijd vrij goed, tweemaal gescoord door de inspanningen van Angel Correa en Matheus Cunha. Gezien het feit dat Luis Suarez in de eerste minuten nog geen penalty had omgezet, werd het op de een of andere manier angstaanjagend voor de kansen van de sub-Madridians in dit duel.Deze Getafe kan echter veel beter tegen een stootje, dus daar hadden ze totaal geen last van. Binnen 12 minuten zetten de gasten alles op zijn kop. Eerst schoot Borja Mayoral, na de indiening van Jakub Jankto, in de herfst Jan Oblak neer, die traditioneel het plichtgedeelte van ballen miste, en al snel scoorde Enes Unal een double uit strafschoppen. En wie is de dokter van Atlético die zijn spelers zo matig uit het niets weten te brengen?! Oké, de aflevering met Cunha's handbal, maar wat weerhield Tom Lemar ervan om na een paar minuten zo eerlijk om zijn elleboog te smeken, is een raadsel?

De "Indianen" kwamen nog voor rust terug, toen Angel Correa de voorzet van diezelfde Lemar wist te sluiten (een soort dubbelagent, niet anders :-)), en in de tweede helft was het spel al veel voorzichtiger. De gastheren brachten het grootste deel met tien man door na de verwijdering van Felipe, maar vonden toch hun moment in het einde zelf, toen datzelfde prachtige schot van Mario Hermoso plaatsvond (zie de doelen van de tour). De afgestudeerde van Real Madrid is onlangs een beademingsapparaat van de Kolchoneros geworden. Weet je nog wie een paar weken geleden in hetzelfde stadion ook de overwinning pakte in een waanzinnig duel tegen Valencia?

Dus, "cholism" stierf uiteindelijk? Diego Simeone probeert al heel lang een aanvallend monster op de Wanda Metropolitano te bouwen en zoveel mogelijk afstand te nemen van zijn puur defensieve filosofie, en dergelijke wedstrijden laten zien dat de weddenschap op creatie heel goed kan werken. Maar het is onwaarschijnlijk dat de Argentijn zo'n geldig spel van zijn team leuk zal vinden. Hoewel, "Cholo" zelf een nogal emotioneel persoon is en anderen met emoties beschuldigt - inclusief zijn afdelingen, dus misschien is dit zijn sluwe plan?

bbabo.Net