Beide spelers schitterden op Dubai Duty Free Tennis Championships en naast verschillende Tokyo 2020 Olympiërs zijn ze een inspiratie geworden voor vrouwen die willen slagen in de sport

RIYADH: Toen de Marokkaan Nawal Al-Moutawakel het podium beklom om de gouden medaille voor de 400 meter horden in ontvangst te nemen tijdens de Olympische Spelen van 1984 in Los Angeles, was het de eerste keer dat een Arabier zo'n prestatie neerzette.

Tot op de dag van vandaag blijft het een onvergetelijk moment voor Arabische sportfans uit die tijd.

Al-Moutawakel, een nationale held, werd later de eerste vrouw die lid was van het Internationaal Olympisch Comité op de Spelen van 2012 in Londen. Daarvoor was ze een van de acht vrouwen die de Olympische vlag droeg bij de opening van de Olympische Winterspelen van 2006 in Turijn, Italië.

In de loop der jaren werd Al-Moutawakel een rolmodel en inspiratiebron voor Marokkaanse, Arabische en Afrikaanse vrouwelijke atleten.

In de twee decennia daarna zijn echter maar weinig Arabische vrouwen in haar Olympische voetsporen getreden.

Tot de huidige generatie dat wil zeggen, wanneer vrouwelijke atleten uit verschillende sporten zijn ontstaan ​​​​om uit te blinken in het hijsen van de vlaggen van hun land tijdens grote internationale sportcompetities.

En in de Tunesische tennisster Ons Jabeur is misschien wel de perfecte ambassadeur en rolmodel voor een hele nieuwe generatie Arabische vrouwelijke atleten gevonden.

Jabeur heeft "de nieuwe generatie Arabische tennissers geïnspireerd en haar pioniersrol voor toekomstige generaties gerealiseerd", zei de International Tennis Federation onlangs op haar Facebook-account, vergezeld van een video waarin de geschiedenis van de speler, haar opvoeding en haar meest prominente prestaties worden uitgelegd.

Jabeur kreeg bekendheid in 2011 nadat ze het Roland Garros-jeugdtoernooi had gewonnen, maar het laatste jaar dat haar carrière een enorme vlucht nam. Ze werd de eerste Arabische vrouw die de kwartfinales op Wimbledon bereikte op weg naar de top 10, nadat ze een jaar eerder de eerste was die de kwartfinales van de Australian Open bereikte.

Nadat ze de kwartfinales in Melbourne had gehaald, zei de Tunesische president Kais Saied: "Haar racket is een schild en een zwaard om meer successen te behalen, en ze blijft de beste ambassadeur voor Tunesische sport en een voorbeeld voor de briljante Tunesische vrouwen en jongeren in Alle velden."

Ondanks dat Jabeur tijdens de recente Dubai Duty Free Tennis Championships in de kwartfinales werd uitgeschakeld, verrukte Jabeur opnieuw het thuispubliek dat haar in hun hart heeft gesloten, en blijft ze een inspiratiebron zijn voor aspirant-Arabische spelers.

Het is nog niet zo lang geleden dat jonge vrouwelijke atleten in de meeste Arabische landen weinig mogelijkheden hadden om vooruitgang te boeken, maar wat ooit een taboe was - een professionele carrière in de sport - wordt nu actief aangemoedigd dankzij het voorbeeld van Jabeur en anderen.

Een andere Arabier die schitterde in de tenniswereld is de gouden meid Mayar Sherif uit Egypte, die haar eigen stukje geschiedenis heeft gecreëerd door nummer 74 op de wereldranglijst te bereiken en 22 posities te springen nadat ze de eerste vrouwelijke speler van haar land was die speelde bij een major (French Open 2020) en de eerste die een Grand Slam-wedstrijd wint (Australian Open 2021).

Op Tokyo 2020 werd Sherif ook de eerste Egyptische tennisspeelster die meedeed aan de Olympische Spelen, nadat ze in 2019 goud had gewonnen op de Afrikaanse Spelen in Marokko.

Ze was niet de enige die indruk maakte in Japan. Egypte nam deel met een recordaantal van 137 atleten, waarbij de vrouwen zich onderscheidden, waarbij Feryal Abdelaziz de eerste vrouwelijke gouden medaillewinnaar van haar land werd in de karatecompetitie. Er was nog een goud voor Hedaya Malak in taekwondo, en een brons voor Giana Farouk in karate.

Ook de vrouwen van Tunesië hebben het afgelopen decennium hun stempel gedrukt op de Olympische Spelen. De hardloper Habiba Ghribi won goud op de Olympische Spelen van 2012 in Londen op de 3.000 meter steeplechase, terwijl de Tunesische delegatie meedeed aan Tokyo 2020 met 16 inzendingen, waaronder één voor een teamsport, volleybal.

Elders was er een zilveren medaille voor de Bahreinse hardloper Kalkidan Jezahin op de 10.000 meter, en grote hoop voor de toekomst kwam in de vorm van de 12-jarige Syrische tennisser Hind Zaza, die ondanks het verlies van haar eerste wedstrijd, de jongste speler werd om deel te nemen aan de geschiedenis van de Olympische Spelen.

Het aantal Arabische vrouwelijke atleten dat deelneemt aan de Olympische Spelen en sporten in het algemeen is misschien nog maar een druppeltje, maar dankzij Jabeur, Sherif en anderen merken jonge vrouwen in de hele regio het op en beginnen te geloven dat zij de volgende kunnen zijn, hopelijk veranderen ze de in een vloed terechtkomen.

bbabo.Net