Po miesiącach pesymizmu obie strony mówią o postępie i wykazują oznaki elastyczności, ale czasu jest mało

Po tygodniach wątpliwości i wzajemnych oskarżeń o negocjacje prowadzone w złej wierze, z rozmów nuklearnych w Iranie w Wiedniu emanuje nowy optymizm. Warto zauważyć, że Stany Zjednoczone i Francja, które w miarę przeciągania rozmów brzmiały coraz bardziej złowrogo, są teraz zdecydowanie bardziej optymistyczne w swoich publicznych wypowiedziach.

W ubiegły czwartek rzecznik Departamentu Stanu USA Ned Price powiedział, że Stany Zjednoczone odnotowują „skromny postęp”.

„Jestem przekonany, że możemy dojść do porozumienia. W ciągu ostatnich kilku dni poczyniono pewne postępy” – powiedział następnego dnia francuskim mediom francuski minister spraw zagranicznych Jean-Yves Le Drian. „W ciągu ostatnich kilku dni zmierzaliśmy w dobrym kierunku, ale czas jest najważniejszy”.

Nawet izraelscy urzędnicy są coraz bardziej przekonani, że umowa jest w drodze. 3 stycznia minister spraw zagranicznych Yair Lapid powiedział dziennikarzom, że izraelscy urzędnicy wierzą, że porozumienie zostanie osiągnięte.

Inne wskazówki wskazują w tym samym kierunku. Wiceminister spraw zagranicznych Korei Południowej Choi Jong-kun odwiedził w zeszłym tygodniu Wiedeń, aby przedyskutować z negocjatorami z Teheranu 7 miliardów dolarów w irańskich aktywach zamrożonych w tym kraju, których nie można uwolnić bez zgody USA.

Nawet najwyższy przywódca Iranu Ali Chamenei, ostateczny decydent w sprawach o znaczeniu strategicznym, wydaje się sugerować, że układ jest w toku. „Nie poddamy się presji wroga, ale negocjacje i zaangażowanie z wrogiem to inna sprawa” – powiedział w niedzielnym przemówieniu.

Najwyższy przywódca Iranu, ajatollah Ali Chamenei przemawia w Teheranie, Iran, 28 lipca 2021 r. (Biuro Najwyższego Przywódcy Iranu za pośrednictwem AP) Intencje Chameneiego były od miesięcy przedmiotem spekulacji, a wielu komentatorów było coraz bardziej przekonanych, że po prostu gra na czas w Wiedniu i nie miał zamiaru dojść do porozumienia.

„Myślę, że teraz jest całkiem jasne, że istnieje gotowość do powrotu do umowy” – powiedział Raz Zimmt, naukowiec ds. Iranu w Instytucie Studiów nad Bezpieczeństwem Narodowym w Tel Awiwie.

Warto zauważyć, że nawet twarda prasa w Iranie przestała ostatnio krytykować rozmowy. Prezydent Iranu Ebrahim Raisi i Chamenei, którzy w poprzednich miesiącach często mówili o rozmowach, w większości ostatnio tego unikali, co jest kolejną wskazówką, że chcą dać przestrzeń dla powodzenia negocjacji.

„W mojej ocenie pojawiła się nowa elastyczność” – powiedział Zimmt. „Nie chodzi o to, że Iran jest bardziej elastyczny, a Zachód z niczego nie rezygnuje. Myślę, że obie strony idą na kompromis”.

Główny negocjator nuklearny Iranu, Ali Bagheri Kani, opuszcza Palais Coburg, miejsce spotkania Wspólnego Kompleksowego Planu Działania (JCPOA), którego celem jest ożywienie irańskiego porozumienia nuklearnego, w Wiedniu 27 grudnia 2021 r. (ALEX HALADA / AFP) Jeden z głównych obszarów Tam, gdzie jest miejsce na postęp, jest wzmocniony system inspekcji irańskich obiektów jądrowych, powiedziała Caroline Rose z Newlines Institute. „Iran może się na tym ustąpić”.

Tymczasem Iran domaga się złagodzenia sankcji i gwarantuje, że USA nie wycofają się ponownie z umowy i ponownie nałożą sankcje.

Kwestia złagodzenia sankcji wydaje się możliwa do rozwiązania. Podczas gdy irańscy urzędnicy zwykli domagać się usunięcia wszystkich sankcji nałożonych przez Donalda Trumpa, teraz wydają się skupiać na „nielegalnych sankcjach”, które naruszają pierwotną umowę, a nie na innych sankcjach.

Ale można również znaleźć rozwiązanie dla tych sankcji, powiedział Rose. „Widzę trochę swobody w przypadku niektórych Irańczyków, a także w sektorze naftowym Iranu” – powiedziała.

To zdjęcie z 12 marca 2017 r. przedstawia irańską instalację naftową na wyspie Kharg, nad brzegiem Zatoki Perskiej. (AFP Photo/Atta Kenare) Zobowiązania prezydenta USA Joe Bidena dotyczące polityki potencjalnego następcy republikanów są większym problemem, ale ta kwestia również może nie być przeszkodą, którą kiedyś była. Strony mogłyby uniknąć wszelkich gwarancji prawnych ze strony Bidena i zamiast tego skupić się na porozumieniach technicznych, które zapewniłyby Iranowi ciągły dostęp do niektórych aktywów i chroniłyby umowy podpisane przez międzynarodowe firmy z Iranem po nowym porozumieniu na wypadek ponownego wycofania się USA.

Jak przekonywał Zimmt, elastyczność Iranu w rozmowach ma dwa źródła. Po pierwsze, rząd uważa, że ​​może przedstawić wiarygodną argumentację zarówno w kraju, jak i na arenie międzynarodowej, że uzyskuje ustępstwa od Zachodu z powodu jego ostrzejszej postawy negocjacyjnej w porównaniu z poprzednią administracją Hassana Rouhaniego.

Po drugie, wydaje się, że w Teheranie rośnie zaufanie, że Iran może żyć bez porozumienia, jeśli zajdzie taka potrzeba. „Wtedy, jeśli wrócą do [umowy], mogą przedstawić to nie jako poddanie się, ale„ po prostu osiągnęliśmy to, co chcieliśmy osiągnąć ”- powiedział Zimmt.

Przykładem tego zaufania jest propozycja budżetu państwa na 2022 r. przedłożona przez Raisi Madżlisowi w grudniu, która przewiduje wzrost gospodarczy przy założeniu, że amerykańskie sankcje zostaną utrzymane.Prezydent USA Joe Biden po prawej i irański minister spraw zagranicznych Mohammad Javad Zarif po lewej. (AP/Alex Brandon / Serwis prasowy rosyjskiego MSZ za pośrednictwem AP)Negocjacje w sprawie przywrócenia porozumienia z 2015 roku rozpoczęły się na początku tego roku, ale zakończyły się w czerwcu, gdy Iran wybrał nowy ultrakonserwatywny rząd. Wznowiono je pod koniec listopada, a ostatnia runda rozpoczęła się pod koniec grudnia.

Umowa zapewniła Iranowi bardzo potrzebną ulgę od sankcji, które mocno ciążyły jego gospodarce.

Teraz pytanie brzmi, czy nawet przy oznakach postępu strony będą w stanie zawrzeć umowę, zanim wzbogacenie Iranu i inne postępy sprawią, że umowa stanie się dyskusyjna.

Le Drian ostrzegł w zeszłym tygodniu, że „czas się kończy”, podczas gdy Price powiedział, że porozumienie będzie musiało zostać osiągnięte w ciągu kilku tygodni.

Ale nie wszyscy wierzą, że rozmowy zakończą się w najbliższej przyszłości, jeśli nastąpi stały postęp.

„Wojna może coś zmienić, ale USA i [Francja, Niemcy i Wielka Brytania] tego nie chcą, zwłaszcza w związku z tym, co dzieje się w sprawie Rosji i Ukrainy” – powiedział George Perkovich z Carnegie Endowment for International Peace. „Więc dlaczego rozmowy nie mogą się ciągnąć?”

bbabo.Net