W 2021 r. STF (Najwyższy Sąd Federalny) utrzymywał wysoki poziom indywidualnych decyzji w działaniach konstytucyjnych, które omawiają akty innych mocarstw na poziomie federalnym, a także w innych sferach federacji.
W sumie w tych procesach w ubiegłym roku było 1113 zakonów monokratycznych, wobec 562 decyzji kolegialnych w tym samym okresie. Dane o indywidualnym działaniu ministrów są niższe niż w 2020 r., kiedy było to 1280, ale wyższe niż w poprzednich latach: w 2019 r. było ich 738; w 2018 r. 653; w 2017 r. 570; aw 2016 r. 333.
Decyzje te są zwykle najbardziej drażliwe z sądu i generują większe tarcia z Kongresem i Pałacem Planalto.
To właśnie w jednej z tych akcji minister Rosa Weber zawiesiła m.in. poprawki sprawozdawcy, które wykorzystała górna część Legislacyjna w partnerstwie z rządem do konsolidacji sojuszniczego zaplecza w parlamencie. Następnie zgromadzenie plenarne zatwierdziło zarządzenie sędziego.
Prezydent Jair Bolsonaro (PL) skarżył się już na indywidualne działania ministrów STF, a nawet zasugerował, aby prezes sądu „wrobił” sędziego, który orzeka sam „poza czterema liniami Konstytucji”.
Licząc wszystkie klasy proceduralne Najwyższego, ministrowie podjęli w 2020 r. 82 700 decyzji monokratycznych i 15 400 decyzji kolegialnych.
Rekordzistą w zamówieniach indywidualnych był prezes sądu Luiz Fux, jak to zwykle bywa, bo prezydent ma więcej atrybucji. Minister Edson Fachin, sprawozdawca Lava Jato w STF, zajął drugie miejsce, a Luís Roberto Barroso na trzecim.
Barroso był między innymi odpowiedzialny m.in. za ustalenie instalacji CPI Covida w Senacie. Następnie zgromadzenie plenarne zatwierdziło swoją decyzję.
Rozbudowa wirtualnej sesji plenarnej, która nabrała siły podczas pandemii, nie wystarczyła, by zredukować indywidualną rolę ministrów.
Mimo kierowania decyzji do kolegiaty w środowisku internetowym w wielu przypadkach ministrowie nie omieszkali sprawować indywidualnej władzy, która zgodnie z ustawami i wewnętrznymi regulacjami sądu powinna mieć miejsce tylko w wyjątkowych sytuacjach.
bbabo.Net