Główną tajemnicą w badaniu piorunów kulistych jest ich długowieczność i niezwykle nieprzewidywalne momenty pojawienia się. Opowiedział o tym Naked Science Alexander Kostinsky, zastępca dyrektora MIEM HSE, którego laboratorium zajmuje się badaniami i modelowaniem rozwoju wyładowań atmosferycznych.

Zdaniem eksperta, obecnie nauka zna kilka tysięcy wiarygodnych dowodów na istnienie pioruna kulistego.

„W latach 70. i 80. zebraliśmy tysiące dowodów na pojawienie się piorunów kulistych. W Stanach zbierali również naukowcy. Oznacza to, że teraz istnieją wiarygodne dowody - istnieje kilkadziesiąt tysięcy, że istnieje piorun kulowy - zauważył ekspert. - To jest pierwszy. Po drugie, większość przypadków jego obserwacji następuje po zwykłym piorunie lub jest z nim w jakiś sposób związana. Ona oczywiście nie zwija się w kłębek. Ale najprawdopodobniej jest to zjawisko plazmy. Osoby, które się z nim zetknęły, otrzymały oparzenia - nie tak jak od prawdziwego pioruna, prawie zawsze zabija, ale coś w rodzaju silnego porażenia prądem.

Według Kostinsky'ego głównym problemem zjawiska nie jest forma błyskawicy, ale sposób, w jaki jest ona zasilana energią. „Problem piorunów kulistych nie tkwi w jego formie, ale w tym, co sprawia, że ​​żyje tak długo. Jeśli mówimy o badaniach nad zwykłymi piorunami, to ich życie jest bardzo krótkie (dziesiątki i setne sekundy). Wiemy, że pioruny to ogromny prąd, ale są też krótkotrwałe w porównaniu z piorunami kulistymi. Piorun kulisty żyje przez sekundy, a nawet dziesiątki sekund. Głównym problemem naukowców jest wyjaśnienie, dlaczego żyje tak długo” – powiedział.

Według Kostinsky'ego istnieje obecnie „ogromna” liczba różnych hipotez wyjaśniających to zjawisko, w tym „elektryczne” i „chemiczne”.

bbabo.Net