Arabia Saudyjska (bbabo.net), - Druga edycja biennale sztuki potrwa do 30 marca pod hasłem „Sarab”

Dana Awartani

Na drugą edycję biennale sztuki współczesnej, której akcja rozgrywa się w oszałamiającym krajobrazie AlUli, organizatorzy — Desert X i Royal Commission for AlUla — zaprosili 15 artystów z całego świata do zgłębienia tematu miraży i oaz poprzez instalacje site-specific. Odpowiedzieli, jak mówią organizatorzy, dziełami, które „odnoszą się do snów, kamuflażu, fikcji, (znikania), ekstrakcji, iluzji i mitu, jednocześnie badając dychotomię między światem naturalnym a światem stworzonym przez człowieka. Pochodząca z Dżuddy multidyscyplinarna artystka Dana Awartani stworzyła tę wklęsłą geometryczną rzeźbę inspirowaną tradycyjną architekturą tego obszaru, nawiązującą do starożytnych grobowców Nabatejczyków i „naśladującą kształty otaczających gór, wąwozów, jaskiń i formacji skalnych”.

Shadia Alem

Mieszkająca w Paryżu saudyjska artystka Shadia Alem — siostra autorki Raja Alem — mówi, że nosi ze sobą swoje rodzinne miasto Mekka „jak kosmopolityczny sześcian odbijający go na świecie i odbijający świat”. Jej głęboki związek z ojczyzną ukazuje lśniąca metaliczna instalacja rzeźbiarska, którą stworzyła na Pustyni X AlULa, która, jak wyjaśnia broszura wystawy, odnosi się do „literatury, matematyki i mitologii arabskiej pustyni”. Rzeźba jest jedną z kilku na wystawie, która wykorzystuje odbijającą powierzchnię do ukazania niepowtarzalnego piękna AlUli. Dzieło Alema jest również inspirowane origami i klasyczną geometrią.

Sułtan bin Fahad

Zgodnie z broszurą wystawową, głównym tematem sztuki saudyjskiego artysty Sułtana bin Fahada – który obejmuje malarstwo, rzeźbę i instalacje – jest „duchowość i kultura materialna Mekki w jego rodzinnej Arabii Saudyjskiej”. „W swojej pracy reinterpretuje historie, opowieści i narracje z wykorzystaniem kultury materialnej” – kontynuuje. Struktura błotna w kształcie latawca pustynnego, którą artysta stworzył dla Desert X AlUla, nie jest wyjątkiem. Lustra na zewnątrz sprawiają wrażenie mirażu, podczas gdy wewnątrz znajduje się „rzeźba przypominająca urnę z wytłoczonymi czterema symbolami ochronnymi tradycyjnie używanymi w grobowcach Nabatejczyków”.

Zeinab Al-Haszemi

Pochodzący z Dubaju artysta Zeinab Al-Hashemiratów często pracuje nad dużymi instalacjami site-specific. „Jest zafascynowana uchwyceniem transformacji swojego narodu, badając zarówno kontrast, jak i współzależność między abstrakcyjnymi, geometrycznymi kształtami urbanistyki a formami organicznymi związanymi z naturalnym krajobrazem jej kraju” – mówi biografia jej wystawy. Wszystko to sprawia, że ​​jest idealnym współpracownikiem Desert X AlUla. Na tegoroczną wystawę Al-Hashemi stworzył tę interaktywną rzeźbę, która wykorzystuje odrzucone skóry wielbłąda na abstrakcyjnej geometrycznej podstawie i przypomina otaczające formacje skalne na tym terenie. „Jak kamuflaż te rzeźby ze skóry wielbłąda wtapiają się w góry” — czytamy w broszurze.

Abdullah Al-Othman

W tej rzeźbie ze stali nierdzewnej urodzony w Rijadzie artysta i poeta Abdullah Al-Othman „odwołuje się do teorii załamania światła sięgających początków cywilizacji i kultury pustynnej”. Cokoły dzieła Al-Othmana „wchodzą w interakcję ze światłem i tworzą promienną przestrzeń, która stara się zamanifestować doświadczenie (widzenia) mirażu po raz pierwszy”, zgodnie z broszurą wystawową. Rzeźba jest typowa dla konceptualnej twórczości Al-Othmana, która – oprócz poezji i rzeźby – obejmuje również street art i interwencje oraz wideo.

Szejka Al-Mazrou

Wkład emirackiej artystki Shaikha Al-Mazrou w Desert X AlUla polega na instalacji stalowych konstrukcji, które „wklinują się w pustki skał, napięte wyważone w krajobrazie, zajmują stan graniczny między zastój a ruchem, tworząc cichy, ale imponujący kompozycja zawieszona w bezwładności.”

Khalil Rabah

Palestyński artysta Khalil Rabah jest ważną postacią na scenie artystycznej swojego kraju. Jego instalacja na biennale nawiązuje do sadów oliwnych w jego ojczyźnie, które stały się symbolem oporu i okupacji. Duża część pracy Rabah – podobnie jak wielu jego współczesnych palestyńskich – dotyczy wysiedlenia i tożsamości. Praca „tworzy miraż sadu drzew oliwnych, które stoją tu na pustyni jako żywe istoty wysiedlone ze swojej rdzennej ziemi i tęskniące za repatriacją”, stwierdza broszura wystawy, dodając, że praca jest „eksploracją terytorium, przetrwanie i obywatelstwo”.

Ayman Zedan

bbabo.Net