Canada (bbabo.net), - Premier Justin Trudeau zal naar verwachting maandag aankondigen dat hij noodbevoegdheden zal inroepen om provincies te ondersteunen bij het beëindigen van de blokkades en openbare wanorde die Ottawa 18 dagen in zijn greep houden, heeft bevestigd.

Een nationale veiligheidsbron en een bron die deelnamen aan een bijeenkomst van de liberale nationale caucus op maandagochtend zeiden dat de regering klaar staat om de wet in te roepen en dat hoge functionarissen zich voorbereiden op een op handen zijnde aankondiging.

Meerdere bronnen hebben ook verteld dat federale functionarissen opties overwegen voor het leger om de wetshandhaving te helpen met logistiek. Maar er is op dit moment geen plan, volgens de bronnen, om het leger de politie te laten helpen bij het omgaan met burgers of het inzetten op straat.

Wat zijn precies de bevoegdheden die in het spel komen? Laten we kijken.

Eerst een korte samenvatting van de geschiedenis: de Noodwet is niet de Wet op oorlogsmaatregelen.

De War Measures Act was het controversiële stuk wetgeving dat Trudeau's vader, Pierre Elliott Trudeau, in 1970 gebruikte tijdens de oktobercrisis, die gepaard ging met een reeks terroristische aanslagen door een separatistische groep in Quebec.

De wet stond de federale regering toe om burgerlijke vrijheden op te schorten, en het was in antwoord op vragen over Trudeau senior zou gaan in het opschorten van deze vrijheden dat hij de beruchte zin aanbood: "Let maar op mij."

Die wet werd echter in 1988 ingetrokken en vervangen.

De vervangende wet wordt de noodwet genoemd en deze wetgeving heeft in de schijnwerpers gestaan ​​als een mogelijk federaal antwoord op crisissituaties, waaronder in het begin van de COVID-19-pandemie en momenteel te midden van de konvooiblokkades.

De Noodsituatiewet beschrijft vier verschillende soorten noodsituaties waarin provincies effectief te ver kunnen gaan om te reageren: noodsituaties van openbaar welzijn; noodsituaties van de openbare orde; internationale noodsituaties; en oorlogsnoodgevallen.

Vooral een noodsituatie op het gebied van de openbare orde kent vijf soorten bevoegdheden toe aan het federale kabinet:

het vermogen om "openbare bijeenkomsten te reguleren of te verbieden waarvan redelijkerwijs kan worden verwacht dat ze leiden tot een inbreuk op de vrede, reizen of het gebruik van eigendom"

de mogelijkheid om "beschermde plaatsen aan te wijzen en te beveiligen"

het vermogen om "de controle, het herstel en het onderhoud van openbare nutsvoorzieningen en diensten op zich te nemen"

het vermogen om "de levering van essentiële diensten en het verstrekken van een redelijke vergoeding toe te staan ​​of te leiden"

de mogelijkheid om "bij voorlopige veroordeling een boete op te leggen van niet meer dan $ 500 of een gevangenisstraf van niet meer dan zes maanden of beide, of bij een aanklacht, een boete van niet meer dan $ 5.000 of een gevangenisstraf van niet meer dan vijf jaar, of beide, voor elke overtreding van een bevel of voorschrift"

Om een ​​noodsituatie op het gebied van de openbare orde uit te roepen, moet de federale regering eerst overleggen met het provinciaal kabinet en een proclamatie uitvaardigen om de bevoegdheden in werking te laten treden.

De criteria zijn streng: om te worden aangemerkt als een noodsituatie op het gebied van de openbare orde, moet een situatie voldoen aan de definitie van "bedreigingen voor de veiligheid van Canada" zoals uiteengezet in de Canadian Security Intelligence Service Act - of de wet die de bevoegdheden van de inlichtingendienst van het land regelt .

Die wetgeving is duidelijk in haar definitie van "bedreigingen voor de veiligheid van Canada" dat "wettige" protesten niet in aanmerking komen, en schetst vier mogelijke scenario's:

"spionage of sabotage die tegen Canada is of de belangen van Canada schaadt of activiteiten gericht op of ter ondersteuning van dergelijke spionage of sabotage"

"activiteiten met buitenlandse invloed binnen of met betrekking tot Canada die schadelijk zijn voor de belangen van Canada en die clandestien of bedrieglijk zijn of een bedreiging vormen voor een persoon"

“activiteiten binnen of in verband met Canada gericht op of ter ondersteuning van de dreiging met of het gebruik van ernstig geweld tegen personen of eigendommen met het oog op het bereiken van een politiek, religieus of ideologisch doel in Canada of een vreemde staat”

"activiteiten gericht op ondermijning door heimelijke onwettige handelingen, of gericht op of bedoeld om uiteindelijk te leiden tot de vernietiging of omverwerping door geweld van het grondwettelijk gevestigde regeringssysteem in Canada."

Het leger inschakelen zou een zeldzame en buitengewone beslissing zijn, en volgens Trudeau moet dit een laatste redmiddel zijn. Er zijn op dit moment nog geen aanwijzingen dat er een militaire inzet in het verschiet ligt.

Een militaire juridische functionaris vertelde dat dit meestal zou gebeuren via de National Defense Act: met name twee secties in de wet, waarvan er één werd gebruikt tijdens de Oka-crisis van 1990.

Die inzet van het leger kwam op verzoek van de toenmalige premier van Quebec onder deel VI van de National Defense Act, waarin staat dat het leger kan worden ingeschakeld om de politie te ondersteunen als een "hulp aan de civiele macht".Volgens die sectie kan de procureur-generaal van elke provincie een beroep doen op de Canadian Forces "voor dienst ten behoeve van de civiele macht in elk geval waarin een oproer of verstoring van de vrede, buiten de bevoegdheden van de civiele autoriteiten om te onderdrukken, voorkomen of omgaan met en het eisen van die service” gebeurt of waarschijnlijk zal gebeuren.

Er is ook sectie 273.6, waarin de bevoegdheden van de uitvoerende macht van de regering worden beschreven om het leger in te zetten. Volgens die sectie kan alleen het federale kabinet of de minister van Defensie "de Canadese strijdkrachten machtigen om elke taak met betrekking tot openbare dienst uit te voeren."

In dat geval kan het kabinet of de minister in de volgende twee omstandigheden "instructies geven die de Canadese strijdkrachten machtigen om bijstand te verlenen met betrekking tot rechtshandhavingszaken": als "de hulp in het nationaal belang is" en als "de zaak kan niet effectief worden aangepakt, behalve met de hulp van de Canadese strijdkrachten.”

Meer volgt nog.

bbabo.Net